تاثیر آموزش و تمرین شنا بر حس‌ حرکت پسران با اختلال بینایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش و تمرین شنا بر حس حرکت پسران با اختلال بینایی بود.پژوهش حاضر ازنوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. شرکت‌کنندگان پسران با اختلال بینایی عضو انجمن نابینایان شهرستان اراک بودند. تعداد 20 پسر سالم نابینا به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. برای ارزیابی حس حرکت از آزمون‌ تنظیم زاویه دست برتربهرامی (1389) استفاده شد. برای هر دو گروه پیش‌آزمون اجرا شد. گروه تجربی در جلسه‌های تمرین به‌مدت 10 هفته (دو جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل تمرین خاصی درنظر گرفته نشد. پس از اتمام دوره تمرینی، پس‌آزمون‌های حس حرکت در همان محیط اندازه‌گیری شدند. برای تعیین طبیعی‌بودن داده‌ها از آزمون‌ شاپیرو ویلک، برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف درون‌گروهی و بین‌گروهی پیش‌آزمون و پس‌آزمون، به‌ترتیب از آزمون‌های تی همبسته و تی مستقل در سطح معناداری (0.05 ≥p ) استفاده شد.آزمون تی همبسته اختلاف معنادار متغیرهای حس ‌حرکتدر گروه تجربی را نشان داد (0.05 ≥p )؛ درحالی‌که نمرات حس حرکت گروه کنترل اختلاف معناداری را نشان نداد (0.05 ≥ p). همچنین، در پیش‌آزمون‌های حس حرکت بین دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد؛ اما در پس‌آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت (0.05 ≥ p). نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که تمرین شنا بر بهبود حس حرکت پسران با اختلال بینایی تاثیر دارد؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد استفاده از آموزش و تمرین شنا در برنامه‌های ورزشی و توان‌بخشی افراد با اختلال بینایی می‌تواند فواید بسیاری داشته باشد.

The Effect of Swimming Training and Practice on the Kinesthesia of Boys with Visual Impairment

Kinesthesia variable is very important for boys with visual impairments. So, the aim of this study was to determine the effect of swimming training and practice on boys with visual impairment. This study was semi experimental with pretestposttest design. Participants included boys with visual impairment (aged 9 to 15) from the Society for the Blind in Arak city, who were randomly assigned to an experimental (n = 10) and control (n = 10) groups. Bahrami (2011) test of setting the JointPosition Sense and Kinesthesia, isometric dynamometer was used to measure the preferred hands’ Kinesthesia of the participants. The experimental group was required to participate in a tenweek water training program (two days a week), while the control group did not participate in any organized training program. Both groups performed a pretest prior to the experimental period and performed a posttest immediately after the experimental period. ShapiroWilk test for normality of the data and independent and paired t test for determining the ingroup and intergroup differences between pretest and posttest, at a significance level of 95 percent and the P≤0.05, were used. The paired t test showed significant difference of kinesthesia of experimental group (P ≤ 0.05). While the kinesthesia data of control group showed no significant difference (P ≥ 0.05). Also, the scores on the pretest showed no significant difference between the experimental and the control groups (P ≥ 0.05). However, on the post test, a betweengroup difference was found in the participants’ task scores (P ≤ 0.05). The result showed that swimming training can improve the kinesthesia of boys with visual impairment. So, it seems that the use of this training in exercise and rehabilitation program of these people can have many benefits for them.