مقایسه تاثیر تمرین تکلیف‌مداربا فعالیت‌های معمول در کلاس تربیت‌بدنی بر رشد مهارت‌های درشت کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی

هدف پژوهش حاضر، مشاهده تاثیر هشت هفته مداخله تمرینی قابل‌اجرا بر رشد مهارت‌های جابه‌جایی و دستکاری،در ساعات درس تربیت‌بدنی مدارسو براساس رویکرد تکلیف‌مدار بود. این پژوهش روی30 کودک دختر و پسر هفت تا نُه سالهدچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران انجام شد. مطالعه حاضر به‌شکل نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون و با دو گروه مداخلهتکلیف‌محور (15 نفر) و فعالیت معمول (15 نفر) در جریان کلاس تربیت‌بدنیاجرا شد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه تشخیصی اختلال هماهنگی رشدی و آزمون مهارت‌های حرکتی درشت دو بودند. اطلاعات ازطریق آزمون‌ تحلیل واریانس بین‌گروهی با اندازه‌گیری‌های تکراری تجزیه‌‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد کهتمرین در کلاس تربیت‌بدنی به روش تکلیف‌مدار به‌صورت معناداری نسبت به تمرین به روش معمول، باعث افزایش عملکرد در خرده‌مقیاس‌های دستکاری (p<0.05) به‌جز مهارت ضربه به توپ با دست (f=2.226, p=0.147) و خرده‌مقیاس‌های جابه‌جایی (p<0.01) به‌جز مهارت لی‌لی‌کردن (f=2.869, p=0.101) می‌شود. همچنین، نتایج نشان داد که برای کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی، مداخله تمرینی به روش تمرین اختصاصی مهارت و براساس رویکرد بوم‌شناختی تکلیف‌مدار، بر تمرین به‌شکل عمومی با تاکید بر توانایی­های عمومی ارجحیت دارد؛ بنابراین، توصیه می‌شود در برنامه‌ریزی تمرینی این کودکان، معلمان تربیت‌بدنی به طراحی تکلیف‌مدار توجه کنند.