تاثیریک دوره تمرینات هوازی بر میزان ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ و میزان توجه و تمرکز زنان سالمند

هدف از این پژوهش تاثیریک دوره تمرینات هوازی بر میزان ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ (bdnf) و میزان توجه و تمرکز زنان سالمند بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 19 زن سالمند با میانگین سن 4/2±58/3 به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (10=n) و کنترل(9=n) تقسیم شدند. از همه آزمودنی‌ها 24 ساعت قبل از شروع تمرین و 24 ساعت پس از پایان دوره آزمون، به‌صورت ناشتا خون‌گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون توجه و تمرکز وینا (cog) جمع‏آوری شدند. مولفه‌های آزمون شامل تعداد انتخاب‏های صحیح، تعداد انصراف صحیح (شاخص سرعت پردازش در توجه)، میانگین زمان انتخاب صحیح (شاخص تمرکز) و میانگین زمان انصراف صحیح (توجه انتخابی) به آزمون‌ها بود. گروه‌ تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه تمرین هوازی به‌مدت 45-30 دقیقه با شدت 55-40 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی داشتند. گروه تمرینی در قیاس با گروه مرجع (نورم)، رتبه درصدی 87 را در پس‏آزمون احراز کرد. این در حالی بود که گروه کنترل رتبه درصدی 34 را احراز کرد. نتایج پژوهش نشان داد شاخص‏های سرعت پردازش (p=0.001)، توجه انتخابی(p=0.001) و شاخص تمرکز (p=0.001) بهبود معنی‏داری یافت. ازآنجاکه ارتباط مستقیمی بین سطح bdnf و تمرینات هوازی وجود دارد و از طرفی تاثیر bdnf بر ویژگی‌های شناختی روشن است، بنابراین تمرین هوازی با شدت متوسط می‌تواند زمینه بهبود ویژگی‌های روانی حرکتی همچون توجه و تمرکز را مهیا کند.