ارزیابی رفتارهای پیرازبانی در افراد مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک شدید و همتایان سالم

آسیب مغزی تروماتیک یکی از انواع آسیب های مغزی اکتسابی است. افراد مبتلا به این نوع آسیب مغزی اغلب در مهارت های ارتباط اجتماعی آسیب دیده هستند. یکی از نمودهای شکست در ارتباط اجتماعی، وجود نقص یا آسیب در سطح رفتارهای پیرازبانی است که آسیب دیدگی فرد در این سطح بر ارتباط وی با همکاران تاثیر سوء برجای  می گذارد. با توجه به اهمیت بررسی رفتارهای پیرازبانی و وجود خلا پژوهشی در این زمینه، هدف از انجام این پژوهش توصیفی تحلیلی بررسی رفتارهای پیرازبانی در تعامل خودانگیخته با 4 مرد بزرگسال مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک و 4 مرد بزرگسال سالم بود. هر دو گروه براساس سن و تعداد سال های تحصیلات همگن شدند. این پژوهش به لحاظ زمانی، مقطعی و به لحاظ ماهیت کاربردی است و رفتارهای پیرازبانی موردبررسی عبارت بودند از: وضوح گفتار، نوای گفتار، شدت صوت، زیر و بمی صوت و روانی گفتار. تحلیل داده ها براساس آزمون ناپارامتری یومن ویتنی نشان داد بین افراد بیمار و سالم در همه رفتارهای پیرازبانی بررسی شده صرف نظر از نوع رفتار، تفاوت معنا دار وجود داشت. با درنظر داشتن یک یک متغیرهای پیرازبانی یافته ها نشان داد بین عملکرد گروه بیمار و سالم در شدت صوت، زیر و بمی و نوای گفتار تفاوت معنا دار وجود داشت و در وضوح گفتار و روانی گفتار تفاوت معنا داری بین عملکرد گروه بیمار و سالم مشاهده نشد. باوجود نبود تفاوت معنادار بین دو گروه در دو رفتار یادشده، میانگین عملکرد افراد سالم در این رفتارها بیشتر از میانگین عملکرد افراد بیمار بود. نتیجه کلی حاصل از انجام پژوهش این بود که رفتارهای پیرازبانی در افراد مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک آسیب دیده بودند و در کنار توجه به سایر اختلالات رفتاری، هیجانی، و زبانی، باید به ابعاد پیرازبانی ارتباط در این افراد به ویژه در سطح آسیب مغزی شدید توجه داشت و ابتدا، این رفتارها را در آن ها آسیب شناسی کرد وسپس نسبت به درمان آسیب های پیرازبانی اقدام کرد.

Appraisal of Paralinguistic behaviors in Individuals with Severe Traumatic Brain Injury and Healthy Counterparts

Traumatic Brian Injury (TBI) is one of the types of the acquired brain injury. Individuals with (TBI) are often impaired in social communication skills. Impairment in paralinguistic behaviors is one of the manifestations of failure in the social communication which adversely impacts on relationship among persons with TBI to others. Regarding the importance of paralinguistic behaviors and lack of the research in this regard in Iranian patients with TBI, the aim of this crosssectional research was to compare these behaviors in spontaneous interaction with 4 men adults with severe TBI and 4 healthy adult men. The research questions were: How are the patients and healthy groups᾽ performances in total of paralinguistic behaviors? How are the patients and healthy groups᾽ performances in each of paralinguistic behaviors; that is, intelligibility, pitch, prosody, vocal intense, and speech fluency? The research hypotheses were: There is a significant difference between two groups in total of paralinguistic behaviors. There is a significant difference between two groups in intelligibility, pitch, prosody, vocal intense, and speech fluency. The TBI patients and healthy groups were matched on age and education years. Data analysis using nonparametric MannWhitney U test indicated that there was a significant difference between the patient and healthy groups in total of the paralinguistic behaviors regardless of the type of behavior (p < 0.05). Considering each of paralinguistic behaviors, there was a significant difference between two groups in voice intensity, pitch, and prosody (p < 0.05), and there was not a significant difference between two groups on intelligibility and speech fluency (p > 0.05). However, in these two paralinguistic behaviors, mean scores' patients was lower than mean scores᾽ healthy individuals. The overall conclusion was that paralinguistic behaviors were impaired in individuals with severe TBI. Therefore, it is necessary to be noticed to paralinguistic aspect of communication in TBI people alongside the other behavioral, emotional, and linguistic aspects. Accordingly, it should be pathologized these behaviors in them and then, be rehabilitated.