توانایی دستوری و کاربردشناختی در آسیب زبانی: دریچه ای به سوی بررسی حوزه ای بودن زبان
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
احدی حوریه
|
|
منبع
|
جستارهاي زباني - 1395 - دوره : 7 - شماره : 4 - صفحه:1 -20
|
|
چکیده
|
هدف پژوهش حاضر بررسی مستقل بودن توانایی های زبانی در ذهن انسان است؛ بنابراین، در پژوهش حاضر، توانایی دستوری و کاربردشناسی کودکان مبتلا به آسیب ویژه زبانی را بررسی می‌شود تا از داده های بالینی به دست‌آمده برای تبیین نظریه حوزه ای بودن زبان استفاده شود. در این مقاله، ابتدا آزمون آسیب ویژه زبانی، آزمون رشد زبان و نمونه گفتاری از شش کودک مبتلا به آسیب ویژه زبانی گرفته شد و با شش کودک همتای زبانی طبیعی و شش کودک همتای سنی طبیعی مقایسه گردید. سپس در داده های به دست‌آمده، مشخصه های تصریفی و کاربردشناختی این کودکان بررسی شد. برای بررسی و تحلیل داده ها از نرم‌افزارspss(16) ، برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و برای مقایسه نتایج بین گروه ها از آزمون من ویتنی، ویلکاکسون استفاده شد. با بررسی ویژگی های تصریفی و کاربردشناختی (ارجاعی) در کودکان مبتلا، روشن شد که کودکان مبتلا ازنظر دستوری (تکواژهای تصریف زمانی) درمقایسه با همتایان سنی و زبانی ضعیف هستند؛ اما در ویژگی های کاربردشناسی (ارجاعی) تفاوت معناداری بین گروه مبتلا و همتای زبانی یافت نشد. نتایج پژوهش همچنین نشان داد که باوجود آسیب دستوری در کودکان مبتلا به آسیب ویژه زبانی، کاربردشناسی آن‌ها سالم است که این مسئله حوزه ای بودن زبان را تایید می‌کند.
|
|
کلیدواژه
|
آسیب زبانی، تصریف، کاربردشناسی، ارجاع، حوزه ای بودن زبان
|
|
آدرس
|
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
h.ahadi@ihcs.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|