بررسی مشخصۀ واژگانی و جایگاه نحوی قید اجباری در زبان فارسی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
درزی علی ,لبافان خوش زهرا
|
|
منبع
|
جستارهاي زباني - 1395 - دوره : 7 - شماره : 2 - صفحه:73 -86
|
|
|
|
|
چکیده
|
در زبان فارسی، برخی از قیدها که غالباً با عنوان افزوده اجباری از آن‌ها یاد شده است، کانون توجه شماری از زبان شناسان بوده است. در تحلیل های یادشده، بی آنکه تبیینی فراگیر در مورد جایگاه نحوی قیدهای گوناگون ارائه شود، قیدها تنها در دو گروه افزوده اختیاری و افزوده اجباری بررسی می گردد. در این میان، مقاله حاضر می کوشد تا در قالب دستور کمینه گرابه این پرسش پاسخ دهد که فصل ممیز قیدهای اجباری و غیر اجباری کدام است و جایگاه ساختاری قیدهایی که در تحلیل های پیشین با نام افزوده اجباری مورد بررسی قرار گرفته شده است کجاست. در تحلیل حاضر، علاوه بر وجود مشخصه [umanner] بر روی فعل، مشخصه واژگانی [+manner] برای قید اجباری پیشنهاد می شود . همچنین استدلال می شود که این دسته از قیدها، بر خلاف سایر قیدها، جایگاه مشخص گر فرافکن نقشی خاصی را اشغال نمی کنند و تولید پایه آن‌ها در جایگاه مشخص گر گروه فعلی بزرگ صورت می پذیرد.
|
|
کلیدواژه
|
تطابق موضعی، مشخص گر، قید اجباری، گروه فعلی، مشخصه تعبیرناپذیر
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, ایران, دانشگاه تهران, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
labbafan@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|