سازگاری واژگان قرضی: رویکردی درکی-واجی

مقاله حاضر به بررسی فرایند سازگاری واژگان قرضی انگلیسی در زبان فارسی در قالب رویکرد درکیواجی سیلورمن (1992) می‌پردازد. در این پژوهش در پی پاسخ به این دو سوال هستیم که آیا درج واکه به عنوان یک راهکار اصلاحی در سازگاری واژه قرضی نوعی توهم درکی است یا اساس واجی دارد و فرایند سازگاری واژه‌های قرضی انگلیسی در فارسی را در قالب کدام یک از رویکردهای مطرح در این حوزه می‌توان مورد بررسی قرار داد. در پاسخ به پرسش اول دو آزمایش با حضور 12 شرکت کننده که با زبان انگلیسی آشنایی کمی داشتند ترتیب داده شد که نتایج حاکی از آن بود که پدیده درج واکه در خوشه‌های همخوانی وام واژه‌های انگلیسی در فارسی نوعی توهم درکی است و در سطح درک کلام اتفاق می‌افتد. در خصوص پاسخ پرسش دوم نیز نتایج نشان می‌دهد فرایند سازگاری واژگان قرضی بهتر است با نگاهی درکیواجی مورد بررسی قرار گیرد، که در این میان مدل دو سطحی سیلورمن (1992) به عنوان یک مدل درکیواجی می‌تواند گزینه مناسبی باشد.