حرکت‌های نحوی روبه‌پایین در زبان فارسی براساس کمینه‌گرایی

حرکت نحوی یکی از جذاب‌ترین بخش‌های نظریۀ دستور همگانی ‌است که از الگو‌های آغازیِ این نظریه تا الگوهای متاخر امروزی، همگی جایگاه و اهمیت خود را حفظ کرده‌اند. توجیه‌های بسیاری برای چگونگی کارکردِ این فرایند نحوی در ساخت‌های زبانیِ زبان‌های گوناگون ارائه شده است. با تلاش‌های بسیارِ زبان‌شناسان ایرانی، هنوز بسیاری از مسائل مطرح‌شده در دستور همگانی ــ به‌ویژه دیدگاه کمینه‌گرا در زبان فارسی بررسی نشده است. در این پژوهش، با بررسی حرکت‌های نحوی روبه‌پایین براساس کمینه‌گرایی، به نحو جملات فارسی و پیچیدگی‌های این نوع حرکت دقیق‌تر نگریسته می‌شود. بر این اساس، ویژگی‌های یگانه و تمایزدهندۀ حرکت‌های رو‌به‌پایین در زبان فارسی معرفی و شِش نوع حرکت روبه‌پایین بررسی و توصیف می‌شوند که در‌ این‌میان می‌توان به حرکت هستۀ گروه مطابقه، گروه زمان و گروه نفی اشاره کرد. به‌نظر می‌رسد با درنظرگرفتن امکان حرکت روبه‌پایین، می‌توان توجیه بهتری از چگونگیِ نحو جملات فارسی و جایگاه‌ گره‌های نقشی صرفی در ساخت‌ سلسله‌مراتبی اشتقاق جمله‌های زبان فارسی ارائه کرد.

The Study of Syntactic Downward Movements in Persian on the Basis of Minimalism

Syntactic movement is one of the most attractive parts of the Universal Grammar which has conserved its importance from the starting models of this theory to its recent models; and there have been a lot of explanations for the operations of this syntactic process in the language structures of different languages. Despite many efforts of Persian linguists, many issues of Universal Grammar, especially in minimalist approach, are still unexplored in the Persian language. In this paper, we will have a more detailed investigation of the syntax of Persian sentences and the complexities of this kind of movements, on the basis of Minimalism. Regarding this objective, we will introduce some unique and distinguishing properties of downward movements and will study four types of downward movements in Persian language, from which downward movements of the heads of Agreement, Tense and Negation projections can be mentioned. It seems that, accepting the possibility of syntactic downward movements, there will be better explanations for the syntax of Persian sentences and the positions of functional nodes in the hierarchical organization of Persian sentences in their derivation.