بازنمود رویدادهای حرکتی در گفتار روایی کودکان فارسی‌زبان در نگرش شناختی

براساس الگوهای واژگانی‌شدگی تالمی (2000b) زبان‌ها بسته به آن‌که شیوه و مسیر حرکت را در ستاک فعل یا تابع‎های آن رمزگذاری ‎کنند، به دو رده فعل‌محور و تابع‎محور تقسیم می‌شوند. فرض تالمی بر آن است که زبان‌های هندواروپایی، به‎ استثنای زبان‌های رومی و پسایونانی، در رده زبان‌های تابع‎محور جای می‌گیرند؛ چرا که شیوه حرکت را در ستاک فعل ادغام می‌کنند و مولفه مسیر را در قالب تابع فعل بیان می‎نمایند. در این پژوهش با استفاده از کلیپ‌های انیمیشن که در آن مسیر و شیوه حرکت به‌طور همزمان به نمایش درمی‌آیند، چگونگی رمزگذاری دو مولفه مسیر و شیوه حرکت در گفتار روایی کودکان پیش‎دبستانی فارسی‌زبان، بررسی و با گفتار بزرگسالان مقایسه شده‌ است؛ سپس این پرسش به بحث گذاشته شده است که زبان فارسی، به‌عنوان یکی از زبان‌های هندواروپایی، در رده‌شناسی دوگانه می‌گنجد یا خیر. تحلیل داده‎های این پژوهش نشان می‎دهد که کودکان فارسی‌زبان هنگام بازگویی رویدادهای حرکتی، از همان الگویی بهره می‎گیرند که بزرگسالان برای رمزگذاری آن‌ها استفاده می‌کنند: مسیر حرکت را در ستاک فعل‎های مسیرنما ادغام می‎کنند و آن‌ها را همراه یا بدون تابع‎های مسیر (برای مسیرهای عمودی) و گروه حرف ‌اضافه (برای مسیرهای افقی مرزگذر) به کار می‌گیرند. به این ترتیب تا آنجا که رمزگذاری مسیر در ستاک فعل یا تابع،‎ مورد نظر است، زبان فارسی در گستره پژوهش حاضر در رده زبان‌های فعل‎محور جای می‎گیرد.