اثربخشی الگوی Atn-D بر فرآیند یادگیری مکالمه زبان عربی

از زمان ظهور جنبش اصلاحی یا انقلاب در روش دستور- ترجمه در اواخر قرن نوزدهم، فرآیندهای تسلط بر زبان دوم تغییرات زیادی را در غرب پشت‌سر گذاشته است؛ اما در حوزه آموزش زبان عربی برای فارسی‌زبانان، بیشتر بر همان روش دستور- ترجمه، به بُعد خواندن و درک متن و توانش زبانی دانشجویان توجه می‌شود.در پژوهش حاضر، با روش توصیفی– تحلیلی می‌کوشیم با توجه به چالش‌ها و نیازهای زبان‌آموزان، در راستای ایجاد توانش ارتباطی، یک الگوی مناسب با نام اختصاری atn-d ارایه کنیم که به‌ترتیب متشکل از چهار روش audio lingual method (روش شنیداری- گفتاری)، task based approach (روش کارمحور)، functional syllabus notional (روش مفهومی- کاربردی) و desuggestopedia (روش تلقین‌زدایی) است. در روش نخست موضوع تکرار- جهت تثبیت ساختارهای زبانی و واژگان، در روش دوم ایجاد یک محیط محاوره‌ای طبیعی، در روش سوم بُعد ارتباطی و کنشی زبان و در روش جانبی چهارم بحث تلقین- تلقین‌زدایی را مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهیم.مهمترین نتیجه پژوهش حاضر این است که برای تقویت و تثبیت توانش ارتباطی، دیالوگ‌محوری مناسب، استفاده درست از ساختارهای دستوری، تقویت و تلقین توانایی به‌‌کارگیری عبارت‌های مناسب در موقعیت‌های اجتماعی خاص، توانایی در شروع، ورود، مشارکت و خاتمه مکالمه، توانایی در ایجاد ارتباط با تصحیح فرآیند گفت‌‌وگو و ... از نقش بسزایی در فراگیری دو مهارت شفاهی (شنیدن و صحبت کردن) زبان عربی برخوردار هستند.