مفعول مطلق، له و معه در زبان عربی و برابری‌های آن در زبان فارسی

با نگاهی به مقوله مفعول های پنج گانه در زبان عربی می بینیم که دو نوعِ این مفعول ها یعنی مفعول به و مفعول فیه (ظرف زمان و مکان) در زبان فارسی معادل هایی به همین نام دارند . ولی سه نوع دیگر مفعول ، به عنوان یک نقش نحوی در زبان فارسی شناخته شده نیست. درباره اینکه این نقش‌ها در زبان فارسی وجود دارد یا نه، تحقیقات چندانی صورت نگرفته است؛ نظر به اینکه زبان عر‌بی و فارسی از یک خانواده نیستند تا در حوزه تطبیق بگنجند، بررسی این مباحث ، در این دو زبان در حوزه «زبان‌شناسی مقابله‌ای» صورت می گیرد. با توجه به قرابت بسیار زیاد بین دو زبان که با نگاهی به دستور‌های سنتی نوشته‌شده فارسی در مقوله‌ها‌ی صرفی، نحوی و نام گذاری اصطلاحات دستوری به‌آسانی قابل دریافت است، این مقاله می کوشد به بحث در مفعول‌های مطلق، له و معه که برابر نهادهای آ‌ن‌ها در فارسی انجام نشده است، بپردازد و برای این نقش ها معادلی در زبان فارسی بیابد و مساله تفاوت میان نقش‌های مذکور در نحو فارسی و عربی را مورد بررسی قرار دهد. سپس با ارایه شواهدی از متون نظم ونثر فارسی، و بازنمایی تفاوت‌های آنها در دو زبان، برای معادل های فارسی نام ها و اصطلاحاتی درخور وضع کند. شایان ذکر است این نام گذاری متاثر از زبان عربی است.