مناسبات زبانی و/ یا زنجیرمندی خرد و کلان در قصص قرآنی (با نگاهی به داستان یونس (ع))

این مقاله، مناسبات و/ یا زنجیرمندی مفهومی و متنی را در سطوح خرد و کلان در قصص قرآنی با نگاهی به داستان یونس (ع) بررسی می‌کند. ابتدا این مسیله مطرح می‌شود که میان آیات یک سوره با یکدیگر و با سایر سوره‌ها، از جمله قصص قرآنی، چه تناسبی برقرار است. سپس، ضمن اشاره به پیشینه علم‌المناسبه در سنت تفسیر قرآنی، از دیدگاه زبان‌شناسی، بحث زنجیرمندی مفهومی و متنی در سطوح خرد و کلان مطرح می‌شود: «ساز و کاری زبان‌شناختی که به برساخت متون، متنیّت آن‌ها و شبکه روابط معنایی میان متون می‌پردازد». آن‌گاه این زنجیرمندی در سطوح بینا‌آیه‌ای و بینا‌سوره‌ای در آیات مربوط به داستان یونس (ع) بررسی می‌شود داستان یونس که به‌صورت روایت میان‌افزود در شش سوره و هجده آیه آمده، از حیث مفهومی و متنی با سایر قصص و از جمله سیره پیامبر متناظر به نظر می‌آید. در نهایت، داستان یونس به‌‌واسطه برخی آیتم‌ها مثل جناس‌سازی و تکرار برخی مضامین مانند صبر، دعا و عدم‌پذیرش حق، از حیث مفهومی و متنی به داستان سایر پیامبران و از جمله شخص پیامبر (ص) زنجیرسازی می‌شود.