ساخت افعال سبک بر ‌اساس زبان‌شناسی شناختی

برخی مطالعات انجام‌شده درباره محمول‌های مرکب بیانگر آن است که افعال سبک از نظر معنایی، رنگ‌ باخته‌‌‌اند و فاقد توان معنایی کافی برای عهده‌دار شدن نقش محمول مستقل‌ هستند (jespersen, 1965; cattell, 1984; grimshaw & mester, 1988 ). در این نوشته، ضمن پذیرش ناقص‌بودن محتوای معنایی افعال سبک، به این موضوع می‌پردازیم که چنین ادعایی موجب نادیده گرفتن رابطه معنایی فعل سبک و فعل اصلی متناظر با آن شده است. ادعای مقاله این است که افعال سبک به‌صورت کاملاً نظام‌مند در حفظ ویژگی‌های طرح‌واره نیروی محرکه، با فعل اصلی متناظر مرتبط هستند؛ اما حوزه مفهومی که در آن ساخت نیروی محرکه اعمال می‌شود، از حوزه فیزیکی به حوزه انتزاعی روان‌شناختی منتقل می‌شود. درواقع، عقیده بر این است که با اینکه افعال سبک دارای معانی کاملاً قابل پیش‌بینی نیستند، سهم معنایی آن‌ها نظام‌مند و تاحدی شفاف است. مطالعه حاضر با تمرکز بر دو فعل سبک «کردن» و «داشتن» سعی دارد در حد امکان این نظام‌مندی را آشکار کند.