اشتراک عینی در برخی اشعار احمد شاملو و نیما یوشیج

اشتراک عینی فنی است که در آن، شاعر با انتخاب مجموعه‌ای از اشیا ، موقعیت‌ها، موضوعات، حالات یا زنجیره‌ای از حوادث، به‌نحوی موثر واکنشی عاطفی در خواننده به‌وجود می‌آورد. در این حالت، شاعر نیازی به بیان صریح احساسات ندارد؛ بلکه آن‌ها را در قالب اشیا ، موقعیت‌ها و غیره در ذهن خواننده تداعی می‌کند. در اشعار نیما یوشیج و احمد شاملو نمونه‌های بسیاری از فن اشتراک عینی را می‌بینیم. به‌نظر می‌سد تاکنون تحقیق برجسته و قابل‌توجهی از اشتراک عینی از این دو شاعر دیده نشده است؛ بنابراین هدف مقاله این است که به مقایسه این فن در برخی اشعار این دو بپردازد. از اشعار نیما می‌توان به شب‌پا، بخوان ‌ای همسفر با من، شب همه شب، هست شب و از اشعار شاملو به رانده، گل کو، سخنی نیست، او را صدا بزن، مرثیه، وصل، ابراهیم در آتش اشاره کرد.