برخی پیامدهای نظریه ساخت اطلاع برای ترجمه

ساخت اطلاع به‌عنوان یکی از بخش های دستور زبان (lambrecht, 1994) به میزان بجایی یک صورت زبانی در یک موقعیت ارتباطی و کلامی خاص مرتبط می شود. به عبارت دیگر، در ساخت اطلاع مسیله این است که در یک موقعیت خاص از بین چندین صورت زبانی با معنای گزاره ای و تحلیلی مشابه، کدام صورت زبانی بجا و کدام نابجاست. در این پژوهش برخی از پیامدهای عملی نظریه ساخت اطلاع برای ترجمه تبیین شده است. برای تحقق این هدف، پرسش‌نامه ای طراحی شد که در آن آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به سوال‌هایی درمورد صرف و نحو جواب دادند. نتایج به‌‌دست‌آمده از به‌کارگیری آزمون t4 جفتی روی داده ها نشان می‌دهد در آزمون صرف تفاوت مشاهده‌شده بین عملکرد آزمودنی ها در دو مرحله آزمون معنا دار بوده؛ درحالی ‌که در آزمون نحو تفاوت معنا دار نبوده است. پیامد این پژوهش برای ترجمه این است که ترجمه تحت‌اللفظی صورت های زبانی به‌ویژه در حوزه صرف به تولید صورتی نابجا منجر می شود؛ اما در حوزه نحو ممکن است به تولید ساختی بینجامد. پیامد دیگر این است که برای ارایه ترجمه‌ای با ارزشِ نقشی برابر، مانند دیگر حوزه های دستور زبان، مترجمان به آموزش صوری ساخت اطلاع نیاز دارند.