بررسی فرآیند ارتقا اسم ملکی در زبان فارسی

در زبان فارسی، درون حوزه کسره اضافه، گاه عنصری به نام اسم ملکی به‌عنوان گروه نحوی حامل نقش معنایی مالک حضور دارد که به‌دلیل بازبینی مشخصه، جابه‌جا می‌شود و به حوزه بالاتر می‌رود. در تحلیل‌های زبان‌‌شناختی آرا مختلفی از بودن یا نبودن حرکت عنصر ملکی ارایه شده است. در این مقاله می‌کوشیم با رویکردی مشخصه‌بنیاد، فرایند یاد‌شده را در چارچوب مفاهیم نظری برنامه کمینه‌گرا تبیین کنیم و تحلیلی همگون و متفاوت از انگیزه حرکت و جابه‌جایی این سازه ارایه دهیم. در این مقاله در تقابل با تحلیل قمشی (1997) و به پیروی از تحلیل ریتر (1991 و 1992) محل ترکیب اسم ملکی را مشخص‌گر گروه اسمی کوچک قرار می‌دهیم و سپس برای بازبینی مشخصه «+معرفه»، آن را به جایگاه مشخص گر گروه تعریف ارتقا می‌دهیم. بدین ترتیب به‌لحاظ رده شناختی، زبان فارسی جزو زبان‌هایی قرار می‌گیرد که ساخت ملکی معرف‌مانند دارند.