از نشانه تا کنش- معنا : تحلیل ابعاد بازآرایی در سفرنامۀ سه سال در آسیا اثر آرتور دوگوبینو با تکیه بر نظریۀ کنش - معناشناسی

سفرنامه‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع شناخت «خود» در آینه «دیگری» محسوب می‌شوند. هنگامی که «خود» در  سفرنامه به بازنمایی «دیگری» می‌پردازد، همواره بخشی از واقعیت «دیگری» را به خوانندگان نشان می‌دهد. گزینش واژگان در جهت نگارش واقعیت به «گفت‌وگومندی نام‌گذاری» که حوزه‌ای از «کنش معناشناسی» است، مرتبط می‌شود. کنش معناشناسی، به‌مثابه نوعی معناشناسی، تولید معنا در زبان و فرایندهای گذر از زبان به گفتمان به‌واسطه انواع کنش‌های اجتماعی، فرهنگی و زبانی را مورد تحلیل قرار می‌دهد. در این ‌راستا، بررسی «بازآرایی» در متن سفرنامه می‌تواند به‌عنوان مسئله اصلی پژوهش، روشنگر مکانیسم‌های خودگفت‌وگومندی باشد که طی آن گفته‌پرداز با گفتمان خود وارد گفت‌وگو می‌شود. از این ‌رو، سفرنامه سه سال در آسیا اثر کنت آرتور دوگوبینو، نویسنده نام‌آشنای فرانسوی، به‌عنوان منبع تحقیق انتخاب گردید. هدف تحقیق، آشکارسازی ابعاد زبان‌شناسانه و تازه‌ای از شیوه معرفی «دیگری» به زبان «خود» در سفرنامه است. در مقاله حاضر تلاش‌ شده است تا ضمن معرفی نظریه کنش معناشناسی، فرایند بازآرایی در سفرنامه گوبینو بررسی و به این پرسش‌ها پاسخ داده شود: چگونه بازآرایی می‌تواند در سطح زبانی به معرفی «دیگری» بینجامد و این موضوع تا چه حد در برقراری گفت‌وگوی بینافرهنگی موثر خواهد بود؟ نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که علی‌رغم گسست‌های چاپی و بیانی، گوبینو غالباً سعی در ایجاد تعادل میان دو جهان «خود» و «دیگری» در سطح زبانی کرده و فرایند نام‌گذاری را تا حد زیادی مصون از دیدگاهی نژادپرستانه و فرادستانه نگاه داشته است.

from sign to praxeme: analyzing the dimensions of reformulation in the travelogue entitled “three years in asia” by arthur de gobineau, based on the praxematics theory

travelogues are considered one of the most important sources for understanding one’s self in the mirror of the other. when the self is represented in a travelogue, it always reveals a part of the other reality to the readers. the selection of words in order to represent reality through dialogism of naming is related to the field of praxematics. praxematics, as a type of semantics, analyzes the production of meaning in language and the processes of transitioning from language to discourse through various social, cultural, and linguistic actions. in this regard, examining reformulation in a travelogue text can be seen as the main issue of research, shedding light on the mechanisms of auto dialogism where the narrator engages in a conversation with their own discourse. accordingly, the travelogue book a three year voyage in asia by arthur de gobineau, a famous french writer, has been selected as the research source. the aim of the research is to uncover the linguistic dimensions and novel ways of introducing the other into one’s own language in the travelogue. in this article, while introducing praxematics theory, we attempt to examine the process of reformulation in gobineau’s travelogue and answer the following questions: how can reformulation be expressed at the linguistic level in introducing the other, and to what extent will this contribute to effective intercultural dialogue? the results of the research indicate that despite printing and expressive gaps, gobineau strives to create a balance between the self and the other worlds at the linguistic level and largely maintains a naming process that is free from racial and colonial perspectives.