زبان اول یا دوم؟ گزینش زبانی دوزبانه ها به هنگام پردازش هیجان شادی

دوزبانگی بر بسیاری از فرایندهای شناختی و هیجانی تاثیرگذار است و پژوهش‌ها نشان داده‌اند که حالات برانگیختگی هیجانی نیز، زبان و مشخصاً گزینش زبانی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این پژوهش شبه‌تجربی با هدف بررسی گزینش زبانی دوزبانه‌های ترکی فارسی در پردازش هیجان شادی صورت گرفت. بدین منظور، 20 فردِ دوزبانۀ متوالی ترکی فارسی (میانگین سنی 26 سال) را از میان دانشجویان دانشگاه‌های تهران به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب کردیم. از شرکت‌کنندگان خواسته شد پس از تکمیل پرسش‌نامه‌های تاریخچۀ زبانی، سلامت عمومی، برتری دست و خلق‌سنجی، با شرکت در آزمون کامپیوتری طراحی‏شده جهت القای شادی، معناداری واژه‌های ترکی، فارسی و ناواژه‌ها را مشخص کنند. طبق بررسی عملکرد افراد در آزمون از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، این نتیجه حاصل شد که در موقعیت القای هیجان شادی در مقایسه با موقعیت عادی، افراد از لحاظ آماری به‌طور معناداری زمان بیشتری را صرف پاسخ به این کردند که آیا واژۀ نمایان‏شده در یکی از زبان‏های آن‌ها معنای مشخصی دارد یا خیر. همچنین، در ارتباط با مقایسۀ هر دو زبان به‌صورت مجزا در هر دو موقعیت، نتایج مقایسۀ زوجی نشان داد که زمان واکنش افراد به واژه‏های ترکی در موقعیت القای هیجان شادی به‌طور معناداری طولانی‏تر بود (ps<0/05). درنتیجه، می‏توان گفت که افراد دوزبانۀ ترکی فارسی در موقعیت هیجانی و مشخصاً هیجان شادی، درگیری بیشتری با زبان اول دارند و زبان ترکی بار هیجانی و تداعی‏های هیجانی بیشتر و عمیق‏تری برای آن‌ها دارد، و درگیری هیجانی آن‌ها در زبان مادری‏شان بیش از زبان دومشان است. 

first or second language? bilinguals’ language selection at the time of happiness

bilingualism affects many cognitive and emotional processes, and studies have shown emotional arousal statements influence language, specifically language selection. the present quasi-experimental research was accomplished with the aim of surveying the language selection of turkish-persian bilinguals at the time of processing happiness. for this purpose, using targeted sampling, we selected 20 turkish-persian sequential bilinguals (with an average age of 26) among university students of tehran. participants were first asked to fill language history, general health, handedness, and positive and negative affect schedule questionnaires; then they responded to a computerized task designed to induce happiness and determined the meaningfulness of turkish and persian words and non-words. by examining the performance of the participants in the test through repeated measures analysis of variance, it was revealed that individuals significantly spent more time on determining the meaningfulness of words in happiness inducing condition comparing to the normal one. also, regarding the comparison of two languages in both conditions separately, paired comparison results demonstrated that participants’ reaction time to turkish words in happiness inducing condition was significantly longer (ps<0/05). as a result, it can be proposed that turkish-persian bilinguals are more involved with their first language in emotional states, especially happy state, and that turkish has more and deeper emotional associations for them, and their emotional involvement is stronger for their native language than for their second language.