نقش ساختار مشارکت کلاسی در اثربخشی رویکرد توجه به فرم غیرمستقیم

یکی از موضوعات قابل‌توجه در زمینۀ آموزش زبان دوم، نقش ساختار مشارکت کلاسی در شکلگیری توجه به فرم غیرمستقیم در آموزش نکات گرامری است (; lehrer & palincsar, 2004 (nassaji, 2010 & 2013. هدف مطالعۀ حاضر بررسی میزان کاربرد توجه به فرم غیرمستقیم در ساختارهای مشارکت کلاسی معلم دانش‏آموز و اثربخشی آن در فراگیری زمان گذشته افعال باقاعده و بیقاعده از طریق فعالیت املاء انشاء بود. بدین منظور، پس از برگزاری آزمون تعیین سطح برای یک گروه هفتاد نفری از شرکت‏کنندگان، 32 نفر از زبان‏آموزهای سطح پیش‌متوسط انتخاب شدند و سپس به‏طور تصادفی در سه ساختار مشارکتی (ده نفر در گروه انفرادی، دوازده نفر در گروه‏های کوچک و ده نفر در گروه کلاسی) قرار گرفتند. آموزش توجه به فرم غیرمستقیم در ده جلسه و به مدت دو ماه و نیم به طول انجامید. تعاملات  بین معلمان و دانش‌آموزان در هر سه گروه به‏صورت صوتی ضبط، بازنویسی و کدگذاری شدند. بخش‌های زبانی به‌عنوان واحد تجزیه و تحلیل فراوانی توجه به فرم غیرمستقیم قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که اکثر بخش‌های زبانی در تعاملات انفرادی رخ دادند و عمدتاً از نوع واکنشی بودند. نتایج آزمون تحلیل کی دو (توان دوم کا) نشان داد که ارتباط معناداری بین نوع ساختار مشارکت کلاسی و استفاده از رویکرد توجه به فرم غیرمستقیم وجود دارد. همچنین مشخص شد باوجودی که بخش‌های زبانی اکثراً در ساختار تعاملات انفرادی رخ دادند، اما اثربخشی آنها  بیشتر در ساختار گروه‏های کوچک صورت گرفت.

the role of class participation structure in the effectiveness of incidental form-focused instruction

a significant issue in l2 context is the role of class participation structure in the occurrence of incidental form-focused instruction (ffi) for teaching grammar (lehrer & palincsar, 2004; nassaji, 2010 & 2013). this study aimed at investigating the occurrence of ffi in different teacher-student classroom participation structures and its efficacy in the students' learning of the past tense of regular/irregular verbs during dictogloss tasks. to this end, 32 pre-intermediate students from a total of 70 participants ranging in age from 15 to 20 were recruited and subdivided into three groups (i.e., whole class, small group, and individual). dictogloss tasks were used as the classroom activity. the interactions between teachers and learners lasting for two and a half months were observed, audio-recorded, and coded. finally, an individualized posttest was employed one week after each classroom observation. the focus on form episode (ffe) was utilized as the unit of analysis. the results indicated that efe occurrences were not equal across classroom participation structures and that the majority of ffes took place in individual interactions, which were predominantly teacher-initiated. the groupindependence chi-square showed a significant relationship between the type of participation structure and the occurrence of ffes. further analysis indicated that although the majority of ffes took place in individual interactions, the small-group participation structure benefitted the most and the reactive ffes and preemptive ffes were found mostly effective in the small-group and whole class participation structures, respectively.