واکاوی ابعاد پدیداری معنا در داستان کوتاه درخت گلابی اثر گلی ترقی : رویکردی نشانه - ‌معناشناختی به تحلیل گفتمان ادبی

جستار‏ پیش‏رو می‏کوشد تا در چارچوب رویکرد نشانه معناشناسی به تحلیل گفتمان ادبی به واکاوی ابعاد پدیداری معنا  در داستان کوتاه «درخت گلابی» اثر گلی ترقی بپردازد. ‏روش ‏تحقیق ‏توصیفی تحلیلی ‏است. ‏درواقع نگارنده سعی دارد تا با تکیه بر گفتمان ادبی نویسنده و به شیوۀ تحلیل نشانه معناشناختی و با تکیه بر حضور پدیداری سوژۀ داستان‏ نشان دهد چگونه گفته‌پرداز راوی ‏مولفه‏های پدیداری را در بطن گفتمان می‌پروراند و فرایند تولید‏ و دریافت معنا را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد‏ و در این میان گاه کنش‏ روایی را به حاشیه می‌راند و گاه در راستای احیای ‏آن قدم برمی‏دارد. هدف اصلی جستار پیش‌رو پاسخ‌گویی به پرسش‏های زیر است: 1. ابعاد پدیداری معنا تابع چه مولفه‏های گفتمانی و نشانه­ معنایی است و کارکرد آن‌ها چیست؟، 2. چگونه می‏توان جایگاه کنش را در کلیت نظام گفتمانی اثر حاضر تبیین کرد؟ بنابراین فرضیه‏های پژوهش حاضر از این قرارند: 1. ابعاد پدیداری معنا در گفتمان برونداد و تابع شوِش ، تنش  و تطبیق  است که دارای کارکرد زیبایی‌شناختی  است؛ 2. برهم‌کنش این مولفه‏ها کنش روایی  را از طریق برهم‌ریختن نظم ‏و ایجاد آشفتگی ‏در افعال موثر  به حاشیه می‌راند و درادامه با ثبات نشانه معنایی افعال وجهی و شکل‌گیری درونۀ عاطفی عشق بار دیگر کنش در مرکزیت میدان گفتمانی قرار می‌دهد. بی‌شک این تعاملات با سبک‏های حضور نشانه  معناشناختی پیوندی تنگاتنگ دارند. 

investigating the phenomenological aspects of meaning in “the pear tree” by goli taraghi: a semiotic approach to literary discourse analysis

the current research aims to investigate the phenomenological aspects of meaning in fictional discourse of “the pear tree” by goli taraghi- one of the writers of contemporary persian literature. research methodology is descriptive –analytical. inthis short stin order to show how aesthetic function emerge in discourse and affect the process of meaning production and perception. to this end, the main objective of the presentexplain the major attributes of phenomenological approach in literary discourse analysis and it’s semio-discursive components. the results showed that the phenomenological aspects of meaning are as a result of state, tension and adjustment as semiotic correlates of discourse which leads to the formation of aesthetic discourse. the interaction of these elements marginalizes narrative action through modal constituents’ turbulence and then stabilizes them by the emergence of thymic state of love which once again rehabilitates narrative action. undoubtedly, these interactions are in constant relationship with semiotic modes of presence..