نوع‌شناسی مکان در رمان ملکوت از بهرام صادقی با رویکرد نشانه - معناشناسانه

یکی از عناصر معناآفرینی در ادبیات داستانی، عنصر مکان است. نویسنده از طریق کاستن از معنای ارجاعی و عینی مکان، از این عنصر به منزلۀ ابزاری مهم در خلق و تقویت معنای مورد نظرش بهره می‌جوید. مکان با توجه به میزان عینیت خود، در طیفی از معانی مختلف از ارجاعی تا انتزاعی سیر می‌کند. مکان‌های انتزاعی به دلیل ماهیت تخیلی و استعلایی خود می‌توانند در برخی از انواع ادبی جایگاه ویژه‌ای داشته باشند. این مقاله درپی آن است تا با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد نشانه‌ ‌معناشناسانه انواع مکان‌های ترسیم‌شده در رمان ملکوت از بهرام صادقی را بررسی کند و ضمن طبقه‌بندی این مکان‌ها، به این پرسش پاسخ دهد که ابزار مکان تا چه ‌اندازه در خدمت القای معانی مورد نظر نویسنده بوده است. نتایج نشان می‌دهد بهرام صادقی در رمان ملکوت تلاش کرده است تا با بازآفرینی خلاقانه اسطوره آفرینش، به‌شکل ضمنی فضای یاس‌آلود حاکم بر جامعه در دوران پس از کودتای 28 مرداد 1332 را در اسطوره یادشده بازنمایی کند. او در مسیر اجرای این خواسته نگاه ویژه‌ای به عنصر مکان داشته است. از همین ‌رو، با استفاده از فضاسازی‌های وهمناک و هول‌انگیز و با بهره‌گیری از انواع مکان‌های روایی، پدیداری، گردبادی و استعلایی، سرشکستگی، یاس و امیدهای ازدست‌رفته جامعه را به تصویر کشیده است.

Investigating Spatial Typology in Malakout by Bahram Sadeghi: A semiotic Approach.

One element of the creation of meaning in fiction is the place element. In order for the author to be able to use the element of place as an important tool to construct and reinforce the intended meaning, he reduces the reference and objective meaning of place. Abstract places can be important in some literary genres due to their imaginative and transcendental nature. This article seeks to examine the types of places depicted in the Malakout novel by Bahram Sadeghi in a descriptiveanalytical way and with a semioticsemantic approach. Then, while classifying these places, we will try to answer this question that how much the place element has served to induce the authorchr('39')s intended meanings. The results of this research show that Bahram Sadeghi in his novel has recreated the myth of creation in a creative way and implicitly represents the desperate atmosphere of society in the postcoup period of 28 August 1332 in the mentioned myth. To achieve this goal, he paid special attention to the element of place and Therefore, by using scary and imaginary spaces and by using all kinds of narrative, phenomenal, spiral and transcendental places, it has portrayed the failure, despair and hopelessness of the society.