دستیابی به مهارت بیان ‌شفاهی بدون نیاز به دانش صریح زبانی: بر اساس یک روش آموزش زبان با عنوان رویکرد عصب‌ زبان‌‌شناختی

کلود ژرمن و یوان نِتِن در سال 1997 در کانادا، با تکیه بر علوم اعصاب و نظریۀ عصب شناسی زبان و نظریۀ عصب زبان‌شناسی در دوزبانگی میشل پارادی، روش نوینی در حوزۀ یاددهی/ یادگیری زبان خارجی با نام رویکرد عصب زبان شناختی ابداع کردند. این روش پس از کسب موفقیت در کانادا از سال 2011 تاکنون در کشور های دیگر نظیر چین، ژاپن، اسپانیا و فرانسه کاربرد یافت. بر اساس این رویکرد، یادگیری قواعد دستوری در ابتدای یادگیری سبب کندی و یا اختلال در مهارت بیان شفاهی می شود. از این رو، در این رویکرد اولویت اصلی کسب مهارت بیان شفاهی در زبان آموزان بدون فراگیری قواعد دستوری است. در این مقاله که مبتنی بر روش تحقیق توصیفی تحلیلی است ضمن معرفی رویکرد مذکور در پی پاسخ به این پرسش هستیم: چگونه مهارت بیان شفاهی بدون فراگیری دانش صریح (قواعد دستوری) در این رویکرد شکل می گیرد؟برای یافتن پاسخ به این پرسش، فرایند یادگیری زبان خارجی طبق رویکرد مذکور بررسی می شود. پرسش دیگر این تحقیق این است که رویکرد عصب زبان‌شناختی زبان تا چه اندازه می تواند در کسب مهارت بیان شفاهی در زبان فرانسه نزد زبان آموزان ایرانی موثر باشد؟ برای یافتن پاسخ، یک گروه کنترل و یک گروه آزمایش انتخاب شد. مطالعۀ تجربی مقایسه ای (تحلیل کمی) و نظرسنجی ( تحلیل کیفی) انجام گرفت. بر اساس نتایج این تحقیق، زبان آموزانی که با رویکرد مذکور زبان فرانسه را یاد گرفته اند، نتایج بهتری از نظر میزان دقت در بیان شفاهی کسب می کنند، حین مکالمه اشتباهات زبانی کمتری را مرتکب می شوند و خود تصحیحی نیز در میان این زبان آموزان بسیار زیاد است.

Acquiring Oral Communication Skill without Explicit Knowledge: a Neurolinguistics Approach

The neurolinguistic approach (NLA) is a new pedagogical approach to foreign language learning conceptualized by Netten Germain in 1997 in Canada. This pedagogical approach is based on recent researches in neurolinguistics, especially Michel Paradis rsquo;s neuro linguistic theory of bilingualism. The NLA started to be used outside Canadian territories for teaching learning of French as a foreign language (FFL) both in institutional and academic setting starting from 2010. Before that, the NLA was used and still is in Canada as the basic approach of the intensive French program (FI) for young Englishspeaking and adolescents from 11 to 17 years old in school context. In NLA, the main principle is to develop the ability to communicate orally without learning explicit knowledge. The NLA is based on Michel Paradis rsquo; neurolinguistics theory of bilingualism. In NLA, priority is given to oral language development because only the frequent use of oral language can help develop implicit competence or internal grammar. Before being able to read and write in the L2, the learner must be able to speak spontaneously about the themes that affect his/her life, personal experiences, as he /she does in L1. Indeed, when a student enters school he/she has already developed an internal grammar or implicit competence to communicate verbally in L1. He/she is able to speak and communicate with others but he /she is not aware of the grammar rules that underlie his /her productions. However, when a learner begins to learn L2, he/she does not have oral skills (internal grammar). He/she must first develop his internal grammar, that is to say, the ability to address an oral theme and then be able to learn to read and write on the same theme. Thus, according to NLA, learning to speak an L2 consists in first acquiring the ability to communicate orally before knowing the explicit rules about the languageThe purpose of this research is to answer 2 questions: First, how can neurolinguistics help in foreign language acquisition? And in second place, to what extant can the NLA help Iranian learners develop better oral communication skills? In order to find the answers, the authors paralleled the NLA with a current method of teaching / learning French as a Foreign Language in Iran. The present research is based on an experimental method with a quasiexperimental design, the authors have chosen an experimental group comprising 10 beginner adults and a control group with the same characteristics. To collect the research data, the authors have used one quantitative (class video recordings observation and analysis) and one qualitative research (questionnaire) instruments. The results showed that during class interactions the experimental group made fewer mistakes while speaking and autocorrection was higher among this group.