تحلیل فضا زمان در فضای متنی رمانِ دگرگونی با تاکید بر گفتمان جغرافیایی

در دوران پس از جنگ جهانی دوم، اهمیت فضا دوچندان می شود. در عصر برتری فضا بر زمان، استقلال فضا و زمان، جای خود را به پیوستار »فضا زمان « می دهد. فضا زمان، زمان را از مفهوم خطی خارج و آن را به صورت لایه لایه معرفی می کند. در این پژوهش، فضا زمان در گفتمان متن دگرگونی اثر میشل بوتور، نویسندۀ رمان نو فرانسه، با رویکرد نوین گفتمان جغرافیایی از دیدگاه برتراند وستفال مورد بررسی قرار گرفت. نویسنده با بهره گیری از فضای متن، تاثیر زمان بر تحول فضا را برای خواننده به تصویر کشیده است. پرسش های این پژوهش عبارت اند از: نقش زمان در تحول فضا چیست؟ فضای متنی چگونه تحول فضا زمان را در خلال نوشتار به مخاطب معرفی می کند؟ یافته های تحقیق نشان می دهد که فضا در کنار زمان، پیوستار فضا زمان را به وجود آورده است و برای تحلیل فضا نمی توان عنصر زمان را به عنوان عنصر قاطع و جدایی ناپذیر فضا در نظر گرفت. اگر زمان متحرک و متغیر است پس فضا نیز متغییر و پویاست. بنابراین، این گفتمان متن است که امکان بازنمایی فضای متحول شده و چندلایه در طول زمان را فراهم می کند. هدف درک فضای بازنمایی شده در اثر ادبی و تغییرات آن در بستر زمان است تا خواننده بتواند این فضا را درک کند و آن را در ذهن خود بازنمایی کند.

Analyzing Spatiotemporality in Textual Space of La Modification (A Change of Heart by Michel Butor based on Geographical Discourse

After the World War II, the notion of spatiotemporality plays an important role instead of space and time independence from each other. This emphasizes time category and all its strata and dimensions. Based on the theoretical framework of geocriticism and according to Bertrand Westphal's point of view, the present study attempts to investigate spatiotemporality from textual space, relying on La Modification novel by Michel Butor in order to create a new study of this novel on elements of geo criticism. Space evolution during time is described in textual space by Michel Butor's novel. Research questions are: what is the role of time in space evolution? How the spatiotemporality evolution in Butor novel is described? Therefore, results of this paper demonstrated that space cannot be analyzed without considering the temporal strata and intervals; space and time have created a spatiotemporal continuum. Space and time are inseparable elements in geocriticism. If time is dynamic and variable, the space is also variable and dynamic. Therefore, the only way to represent transformed and stratified space is paying attention to textual space. This paper aims to scrutinize the represented space and its changes in literary discourse, so that the reader can imagine this space and represent it in his/her mind.