«نسبیت حسی» و تاثیر آن بر مهارت نوشتاری زبان‌آموزان غیرفارسی‎زبان

مهارت نوشتاری در پرورش توانایی های زبانی، درک و فهم، برقراری ارتباط با دیگران و بیان احساسات زبان آموزان نسبت به زبان فارسی نقش مهمی دارد. در پژوهش حاضر به منظور کیفیت بخشی روش تدریس مهارت های زبانی به غیر فارسی زبانان، فرضیۀ «نسبیت حسی» در مورد آموزش زبان بررسی می شود. فرض بر این است که در صورت درگیری حواس بیشتری از زبان آموز به هنگام یادگیری، درک او از واقعیت و یادگیری زبان مقصد نیز متفاوت می شود. لذا، نگارندگان تاثیر آموزش مبتنی بر حواس پنج گانه را بر مهارت نوشتاری فارسی آموزان، بررسی کرده اند. بدین منظور 40 زبان آموز زن غیر فارسی زبان از 16 کشور با سطح زبان فارسی یکسان (سطح 7) انتخاب شدند و پس از تقسیم به 4 گروه 10 نفره در مدت زمان 5 هفته (20 جلسه تدریس) بر اساس آموزش مبتنی بر نسبیت حسی ارزیابی شدند. نتایج تحلیل 200 نوشتۀ زبان آموزان در مورد چهار موضوع فرهنگی ایران و بر اساس معیار caf (پیچیدگی، دقت و روانی) نشان داد که الگوی نسبیت حسی بر مهارت نگارش زبان آموزان تاثیر معنادار و مثبت داشته است. بدین معنا که با درگیری محرک های حسی بیشتر، اطلاعات در حافظۀ بلندمدت زبان آموز درونی می شود. بر این اساس، با تغییر حواس زبان آموزان و افزودن حواس جدید به آنان به صورت سلسه مراتبی توان یادگیری گسترش یافته است. پس از آن با درگیری حواس بیشتر، میزان دقت، روانی و پیچیدگی نوشته ها در مرحلۀ درون آگاهی (درونی و جامع) نسبت به مرحلۀ برون آگاهی (شنیداری، دیداری و لمسی حرکتی) بیشتر بوده است. بنابراین، از این الگو می توان در تدریس مهارت های زبانی بهره برد.

Sensory Relativity and its Effect on Non-Persian Language Learners' Writing Skill

Speaking, listening, writing, and reading have a particular influence on the language learners rsquo; improvement and paying attention to improving such skills is necessary for teaching a second language. Since speaking and listening are naturally acquired from the beginning of our lives (Brown, 2001), most of the language learners pay more attention to these two and the other two skills take the back seats, though comprehension mostly happens through writing (Bazerman et al., 2005). Writing can bring the words and the language to the conscious level (Olson, 1993) and can produce a more lasting representation of the meaning, create a higher level of knowledge structure and deeper and more consistent learning (Brossard, 2001). In this regard, knowing the fact that creativity of the written texts is directly related to classroom involvement can probably be used for improving the students rsquo; skills. For this reason, the present study aims to highlight the role of senses in the writing skill to reduce the difficulties a learner might face. Hence, the writers have employed the sensory relativism framework (Pishghadam, Jajarami, Shayesteh, 2016) to teach writing and hypothesized that people rsquo;s senses can affect their understandings of the world and should their senses change; their conceptualization may vary as well. In other words, individuals rsquo; outlook may be different if their first encounter to a concept is visual than tactile. Given the importance of sensory relativity in molding foreign language learners' perception of the new language, the present study attempted to assess Persian language learners' writing skill using their five senses. For this purpose, 40 nonPersian language learners, classified into four groups of 10, from 16 different countries, and at the same level of Persian language (level 7), were selected to participate in 20 sessions of sensoryrelativismbased Persian language teaching class for five weeks. Regarding CAF (complexity, accuracy, and fluency) measures, results of qualitative analysis of 200 written texts about four Iranian cultural themes showed the significant effect of sensory relativity hypothesis on the language learners' writing skill. In other words, more involvement of the sensory stimuli brings about the internalization of students' information in their longterm memory. Furthermore, changes or addition in the level of senses can hierarchically relativize the students' level of learning. Subsequently, with the involvement of more senses, the accuracy, fluency, and complexity of the writing in the stages of involvement (inner and arch) were more than the stages of exvolvement (auditory, visual, and kinesthetic).The achieved findings revealed the effectiveness of this hypothesis on teaching language skills.