|
|
محدودیتهای حضور خیشومی [n] در پایانۀ ریشۀ فعل ساده پس از افزودن وند گذشته در زبان فارسی: نظریه بهینگی
|
|
|
|
|
نویسنده
|
کرد زعفرانلو کامبوزیا عالیه ,کابینی شبنم ,ملکی مقدم اردشیر
|
منبع
|
جستارهاي زباني - 1397 - دوره : 9 - شماره : 4 - صفحه:227 -252
|
چکیده
|
هدف از این مقاله، بررسی ریشۀ فعل های سادۀ زبان فارسی مختوم به خیشومی تیغه ای [n] است و پرداختن به اینکه با افزودن وند گذشته چه نوع محدودیت هایی بر خوشۀ پایانۀ هجای c0vc1c2 اعمال می شود؛ به عبارت دیگر، در ریشۀ فعل های مختوم به خیشومی [n] با افزودن وند گذشته، چه محدودیت های واج آرایی بر خوشۀ پایانی صورت می پذیرد. به منظور پاسخ گویی به این پرسش، از میان 397 ریشۀ فعلی بدون تکرار و بدون پسوند سببی ساز، 22 ریشۀ فعل، اعم از یک، دو و سه هجایی، با ساخت هجای پایانی از نوع cvn+d بررسی شدند. محدودیت های به دست آمده عبارت اند از: 1. خوشه هایی که عضو اول آن خیشومی تیغه ای [n]باشد با هسته های دارای مشخصۀ [+افراشته] محدودیت تولید دارند؛ به عبارت دیگر، واکه های افراشته نمی توانند هستۀ هجایی واقع شوند که خوشۀ پایانۀ آن از [nd] تشکیل شده باشد؛ 2. خوشه هایی که عضو اول آن خیشومی لثوی [n]باشد با هسته های دارای مشخصۀ [افراشته] محدودیت تولید ندارند؛ 3. قاعدۀ »مانع « (blocking) از تولیدِ برون داد هایِ مشابه صورت هایِ موجود در زبان جلوگیری می کند. 4. اصل سلسله مراتب رسایی در همۀ صورت های فعلی ستاک گذشته رعایت شده است.
|
کلیدواژه
|
زبان فارسی، نظریۀ بهینگی، محدودیت های واج آرایی، وند گذشته، ریشۀ فعل، خیشومی تیغه ای [n].
|
آدرس
|
دانشگاه تربیت مدرس, گروه زبانشناسی, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Constraints of Nasal [n] Presence at the Coda of Simple Verb Root After adding past affix in Persian: Optimality Theory Approach
|
|
|
Authors
|
Kord Zaferanloo Kambuziya Alie ,Kabini Shabnam ,Maleki Moghaddam Ardeshir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|