تاملی فقهی حقوقی بر ماده 401 قانون مدنی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
قبولی درافشان محمدمهدی ,لطیف‌زاده مهدیه
|
|
منبع
|
آموزه هاي فقه مدني - 1398 - دوره : 11 - شماره : 20 - صفحه:23 -48
|
|
|
|
|
چکیده
|
خیار شرط یکی از خیارات منتسب به توافق طرفین عقد است. از مسائل مهم راجع به این خیار، مدت این خیار است که ماده 401 قانون مدنی به پیروی از گروهی از فقیهان، عدم تعیین مدت را موجب بطلان شرط و عقد دانسته است و گروهی از حقوق‌دانان، توافق در مورد مدت مجهول را به پیروی از متون فقهی بدان ملحق نموده‌اند. حال سوال این است که آیا حکم یادشده مبتنی بر ادله و مبانی قوی است یا خیر؟ خصوصاً اینکه در موارد متعدد در قراردادها در مورد تعیین مدت خیار، غفلت یا مسامحه صورت می‌گیرد. این پژوهش با بررسی نظرات فقهی و حقوقی مختلف و نقد و بررسی ادله، به این نتیجه دست یافته که در مورد سکوت طرفین در مورد مدت خیار و نیز مواردی که ضابطه‌ای برای تعیین مدت وجود دارد، اقوی صحت شرط و عقد است. بنابراین اصلاح و تکمیل قانون مدنی در این زمینه پیشنهاد می‌شود.
|
|
کلیدواژه
|
شرط خیار ,عدم تعیین مدت خیار ,غرر ,ماده 401 قانون مدنی ,بطلان شرط و عقد
|
|
آدرس
|
دانشگاه فردوسی مشهد, ایران, دانشگاه فردوسی مشهد, حقوق, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
m.latifzadeh@mail.um.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|