|
|
واکاوی آورد علمای عصر مشروطیت در چهارچوب کلام جدید (روششناسی علمای عصر مشروطیت در ایران)
|
|
|
|
|
نویسنده
|
رضائیپناه امیر ,نواختی مقدم امین
|
منبع
|
جستارهاي سياسي معاصر - 1392 - دوره : 4 - شماره : 8 - صفحه:57 -79
|
|
|
چکیده
|
چکیده انقلاب مشروطه زمینهساز تحولاتی ژرف در پهنۀ گوناگون زیست اجتماعی ایرانیان گردید. این انقلاب که خود دارای زمینههای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی ویژه و متاثر از برخورد نخبگان و جامعۀ ایران با فرهنگ و تمدن غربی بود، مبانی انضمامی و اندیشگی جامعۀ ایرانی را دچار دگرگونی فراوان کرد. از برجستهترین مواردی که در جریان انقلاب مشروطیت نمود مییابد، دگرگونی و تحول روششناختیای است که این انقلاب، در میان نخبگان بهویژه علمای آن دوران پدید آورده است. بر پایۀ فرضیۀ جستار پیش رو، در طی این تحول و شدن، علمای عصر مشروطیت کانون و نقطۀ مرکزی گفتمان و رویکرد روششناختی خویش را از فقه به سوی علم کلام گرایش دادند. دلمشغولی علمای این هنگام، نگهداشت و پاسداشت ارکان شرع منور در برابر مخالفان، با بهرهگیری از روششناسی علم کلام و آنچه «کلام جدید» نامیده میشود، بوده است. علم کلام بهترین بستر برای واکاوی رویاروییهای علمای این عصر است. این پژوهش با بهرهگیری از رسایل و نوشتههای عصر مشروطه، نشانمیدهد که چگونه علمای آن زمان درگیر نبردی کلامی برای پیراستن ساحت دین از افزودنیها و امور ناصواب بودهاند و این امر را مایۀ خیر و ثواب دنیا و آخرت خود و جامعۀ اسلامی میدانستهاند.
|
کلیدواژه
|
کلیدواژهها: عصر مشروطیت ,فقه ,کلام جدید ,دگرسازی ,علمای مشروطهخواه و مشروعهخواه
|
آدرس
|
کارشناسارشد علوم سیاسی, کارشناسارشد علوم سیاسی, ایران, دانشگاه تبریز, استادیار دانشگاه تبریز, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|