استعمارستیزی؛ دغدغه مشترک گفتمان‌های سیاسی ایران در دوره پیشاانقلاب ( 1332-57)

هدف این مقاله بررسی وضعیت استعمارستیزی و مخالفت با دخالت بیگانگان و قدرت های خارجی در فاصله زمانی کودتای 28 مرداد 1332 تا پیروزی انقلاب اسلامی 1357 در فضای سیاسی و گفتمانی ایران است پرسش این پژوهش ناظر به این مساله است که آیا اساساً اقبالی نسبت به استعمارستیزی در بین گفتمان های فعال آن دوره وجود داشته است؟ آیا استعمارستیزی مقوله ای است که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی مورد عنایت گروه ها و گفتمان های سیاسی قرار داشته و یا آنکه نشانه گفتمانی مزبور در این دوره غایب بوده و صرفاً برساخته منازعات سیاسی پس از انقلاب می باشد؟ این مقاله با بررسی گفتمان های سیاسی مهم این دوره به ارزیابی نسبت آنان با مفهوم استعمارستیزی می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ریشه استعمارستیزی را در از تحولات مقاطع ابتدایی انقلاب اسلامی بلکه باید متعاقب مداخلات امریکا و سایر قدرت های استعماری وقت جستجو کرد؛ مداخلاتی که خصوصاً با وقوع کودتای 28 مرداد در کشور وارد مرحله مهمی گردیده و به تدریج بر عمق آن افزوده شد. برای انجام این پژوهش از نظریه گفتمان لاکلاو و موفه و از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی، بر اساس مطالعه اسنادی کتابخانه ای استفاده شده است.

Anti-Colonialism: The Common Concern For Iranian Political Discourses In The Pre-Revolutionary Period At 1953-79

This article examines the status of AntiColonialism and opposition to interference and influence of foreigners and foreign powers during the coup d’état at 1953 to the victory of the Islamic Revolution at 1979 in the political and discoursive space in Iran, and what has AntiColonialism been like in this time period and have there been any fortuity for it at all? In other words, is AntiColonialism an issue that has been favored by political groups and discourses before the victory of the Islamic Revolution, or it a discoursive sign that was absent during this period and merely constituted after the political conflicts in the postIslamic revolution? This article, searching the important political discourses in this period, examines their relation to the concept of AntiColonialism.