زیبایی‌شناسی سیاستِ رادیکال ؛ اخلاق و رهایی کنشگر حاشیه‌ای

زیبایی‌شناسی سیاست، نپذیرفتن مرز میان نظم‌هاست که این امر منجر به فرآیند زیبا‌شناسانه بازپیکربندی در ساحت سیاست می‌شود . این مقاله با هدف طرح استتیک اخلاق برخاسته از این نوع نگرش به دنبال چرخش اخلاقی و تاثیر آن بر سیاست است و در صدد است با تغییر موقعیت و فرم‏های طبقه‏بندی و تمایز، هنجارهای بازنمایی محیط پیرامون و شرایط موجود را تغییر می‌دهد. زیبایی‌شناسی اخلاقی با اتکا به «برهم زدن قواعد و ارزش‌ها»، «انقلاب در زمان»، «منطق تفاوت یا اختلاف» و مردم سوژه و دیگری رژیم اخلاقی رهایی‌بخش را نوید می‌دهد که این رهایی‌بخشی رخداد همواره پیش روی ماست. در این مقاله سعی شده است با بهره‌گیری از رویکرد زیبایی‌شناسانه رانسیر به سیاست به بازآفرینی ارتباط میان سیاست و اخلاق اندیشید که توزیع مجدد امر محسوس را موجب می‌شود و با ایجاد اشکال مختلف ابداع و نوآوری، بدن‌ها را از جاهای تخصیص‌یافته به آنها جدا می‌سازد و به مدد آزادی انتقادی، تحول رابطه سوژه و دیگری به همراه عدالت شرایط کنشگریِ به حاشیه رانده‌شدگان مهیا می‌شود. با ورود کنشگران حاشیه‌ای به مثابه سوژه به ساحت سیاست، شاهد قلمروزدایی از نظم «پلیسی» و رژیم بازنمایی اخلاقی حاکم و همزمان بازقلمروسازی در این عرصه خواهیم بود

The aesthetics of radical politics ; the ethics and liberation of the marginal actor

The aesthetics of politics is the nonacceptance of the boundary between disciplines, which leads to the aesthetic process of retraining in the realm of politics. The purpose of this article is to discuss the ethical design of ethics arising from this type of attitude to seek moral rotation and its impact on politics, and seeks to change the position and forms of classification and differentiation, change the norms of the environment and change the current situation. Gives. Moral aesthetics, by relying on &breaking rules and values&, &revolution in time&, &logic of difference or difference& and the people subject and other promises a liberating moral regime that this liberation ر Part of the event is always in front of us. In this article, we have tried to rethink the relationship between politics and ethics by taking advantage of Ransier’s aesthetic approach to politics, which causes the redistribution of the tangible, and by creating various forms of innovation, the bodies from Allocated space separates them, and with the help of critical freedom, the development of the subject’s relationship with the justice of the activist is marginalized. With the entry of marginal actors as subjects in the field of politics, we will witness the demilitarization of the &police& order and the ruling moral representation regime, and at the same time the rerevolution in this field.