مطالعه ناپایداری تحولات دموکراتیک در انقلاب مشروطیت

ایران همواره در معرض فراز و فرودهای دموکراسی خواهی بوده است. اولین موج از امواج گذار به دموکراسی در ایران معاصر انقلاب مشروطیت بوده است. با توجه به اهمیت شکل گیری دموکراتیزاسیون پایدار سوال اصلی این پژوهش این است که چرا دموکراسی خواهی ایرانیان در زمان مشروطیت به واقعه دموکراسی شکننده انجامیده است. جهت تبیین مساله شکنندگی دموکراسی، صاحبنظران به طرح دیدگاههای خود پرداخته اند. تئوری گسست دموکراسی خان لینز و آلفرد استپان با تاکید بر نقش گسیختگی نخبگان (به عنوان عاملیت) و ماهیت پاتریمونیالی دولت، ضعف جامعه مدنی و نفوذ و دخالت قدرت های بزرگ (به عنوان شرایط ساختاری) در ایران معاصر اساس مدل تحلیلی پژوهش را شکل داده است. در این پژوهش از روش تاریخی تطبیقی با تحلیل فرایندی استفاده شده است. نتیجه تحلیل تفسیری در این پژوهش قدرت تبیین هر دو وجه عاملیت و ساختار تئوری گسست دموکراسی خان لینز و آلفرد استپان را نشان می دهد. تحلیل نهایی گسیختگی و عدم هماهنگی رهبران مشروطه، ضعف جامعه مدنی و سازمان ها و احزاب سیاسی و شکنندگی ماهیت دولت (پاتریمونیالی) شرط لازم و کافی واقعه دموکراسی شکننده در اولین قیام عمومی ایرانیان قلمداد می گردد

The study of the instability of democratic developments in the constitutional revolution

Iran has always been exposed to the ups and downs of democracy, and the instability of democratic developments has emerged as a fundamental issue in contemporary Iranian political history. The first wave of transition (the Constitutional Revolution, the National Oil Movement, the Islamic Revolution 57 and the Reform Movement) to democracy in contemporary Iran was the Constitutional Revolution. Given the importance of the formation of sustainable democratization, the main question of this study is why the democratization of Iranians during the constitutional period has led to the event of fragile democracy. To explain the fragility of democracy, experts have proposed their views. Khan Linz and Alfred Stepan’s theory of the disintegration of democracy, emphasizing the role of elite disintegration (as a factor) and the patrimonial nature of government, the weakness of civil society and the influence of major powers (as structural conditions) in contemporary Iran form the basis of the research analytical model. Is. In this research, the historicalcomparative method with process analysis has been used. The result of interpretive analysis in this study shows the power of explaining both aspects of the agency and structure of the theory of the rupture of democracy of Khan Linz and Alfred Stepan. The final analysis of the disintegration and incompatibility of constitutional leaders, the weakness of civil society and organizations and political parties, and the fragility of the (patrimonial) nature of the state are considered a necessary and sufficient condition for a fragile democracy in the first general Iranian uprising.