عرفان، معنا و سیاست

یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی که اصالت سوژه سیاسی و کنش مدنی انسان امروز را متاثر ساخته، مسئله معنا و امنیت هستی‌شناختی بشر و نیست‌انگاری حاکم بر جهان مدرن است. برخی متفکران سیاسی که به ارتباط میان معنای زندگی و عمل سیاسی انسان می‌پردازند، در راستای توجیه این معناداری به دامان تفکر کلاسیک به ویژه هنر و فضیلت خواهی یونانی پناه می‌برند. این مقاله ضمن بررسی ناسازواری هنر و فضیلت کلاسیک با هستی‌شناسی مدرن، به برخی دلالت‌های عرفان اسلامی در حکمت عارفانه عطار در این حوزه خواهد پرداخت. حاصل بحث جستار حاضر این است که عرفان فردگرایانه عطار اگرچه در ارتباط با «نظریه سیاسی» دست کم از نگاه برخی از محققان در حالت امتناع به سر می‌برد، اما در سطح معناشناختی دربردارنده برخی تضمنات معناجویانه برای حضور اصیل سوژه سیاسی و نفی سیاست ایدئولوژیک و توده‌ای است.

Mysticism, Meaning and Politics

One of the most important factors influencing the authenticity of the political subject and the civil action of recent mankind is the issue of the ontological meaning of humanity and the nihilism of the modern world. Some political thinkers concentrating on the relationship between the meaning of life and political action in humans seek to justify this meaning through classical thought, particularly Greek art and virtuosity. While analyzing the incompatibility of classical art and virtue with modern ontology, this article will elaborate on some implications of Islamic mysticism in the wisdom of Attar. The conclusion of the discussion presented in this paper is that although Attar’s individualist mysticism related to &political theory& seems the refusal at least from the viewpoint of some scholars, it has some meaningful ramifications for the genuine presence of the political subject and the negation of ideological and mass politics at the semantic level.