|
|
شهر شادمانه به مثابه اجتماعگرایی: نگاهی به «اجتماع آینده» در اندیشۀ جورجوآگامبن
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نوری مختار ,آذرکمند فرزاد
|
منبع
|
جستارهاي سياسي معاصر - 1398 - دوره : 10 - شماره : 1 - صفحه:129 -149
|
چکیده
|
جورجو آگامبن، فیلسوف سیاسی و اجتماعی ایتالیایی از جمله متفکران انتقادی معاصر است که با نقد قانون، دولت و حاکمیت به واکاوی اصول حاکم بر سیاست معاصر در غرب میپردازد. پژوهش حاضر میکوشد ضمن بازخوانی اندیشه سیاسی اجتماعی این متفکر به این پرسش پاسخ دهد که «رویکرد انتقادی آگامبن از چه مولفههایی تشکیل شده و جامعه مطلوب وی دارای جه عناصر و نشانههای عملی مشخصی در عرصه سیاست و اجتماع است؟». در پاسخ این فرضیه مطرح شده است که «جامعه مطلوب آگامبن بر مبنای نقدِ پیوند خشونت و قانون و بازسازی تجربه زبانی در اجتماع آینده بنا شده است». برای بررسی فرضیه مذکور از روش توصیفیتحلیلی بهره گرفته شده است. یافتههای پژوهش نشانگر آن است که رویکرد آگامبن دارای وجه ایجابی قابل توجهی است که با نقد پیوند خشونت و قانون و ایجاد طرحی برای اجتماع آینده، حیات طبیعی را بر مبنای تجربه زبان بازسازی میکند و آن را وارد حیطه سیاست میکند. جامعه مطلوب آگامبن، راهکاری عملی برای ورود طردشدگان، نظیر مهاجران، رنگین پوستان، گروههای قومی، زبانی، دینی و جنسی محسوب میشود، زیرا با طرد «امر استثناء» به عنوان قاعده و قانون به دنبال بازگشت به عناصر زبانی مادرانه است. جامعه مطلوب آگامبن را میتوان «شهر شادمانه» نامید که نوعی «اجتماعگرایی» گسترده برای پذیرش تفاوتها در عصر تسلط دموکراسی لیبرال است.
|
کلیدواژه
|
جورجو آگامبن، حیات طبیعی، حیات سیاسی، اجتماع آینده
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران, ایران, دانشگاه یزد, ایران
|
پست الکترونیکی
|
azarkamand.farzad@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
joyous city like communitism; look for future community in giorgio agamben thought
|
|
|
Authors
|
nouri mokhtar ,azarkamand farzad
|
Abstract
|
after the postcommunist period and the domination of neoliberalism in politics and society, various thinkers tried to find a new way to revive differences in a new age. one of these thinkers is giorgio agamben. in his writings and works, he attempts to introduce oppressive differences such as women, refugees, immigrants and others into politics, providing the foundation for the &future community&. he is looking for a way to dispel the natural order from the domination of political order, and therefore looks at the &language& as a secure backing. agamben seeks to build a community in the future that can restore normal human life to the scene. therefore, the permanent change of the subject in the form of singularity and movement within a happy society creates a kind of permanent fluidity between the entire human being and its unique.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|