ماهیت سرکوبگرانه رژیم‌های سیاسی و انقلاب‌ها: مطالعه‌ای تطبیقی

اگرچه اکثر رژیم‌های عربی که در سال 2011 به‌واسطه‌‌ی اعتراضات گسترده مردمی سقوط کردند به طور کلی و در مجموع، رژیم‌هایی اقتدارگرا و غیرآزاد محسوب می‌شدند اما در عین حال همه رژیم‌های غیرآزاد در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا که برخی از آنها حتی به لحاظ شاخص‌های سرکوب ساختاری از مشکلات جدی‌تری رنج می‌بردند، انقلاب و حتی اعتراضات و منازعات پایداری را تجربه نکردند. بر این اساس سوال این است که: ماهیت غیر آزاد و سرکوبگرانه رژیم‌های سیاسی چه تاثیری بر وقوع انقلاب در کشورهای عربی در سال 2011 داشته است؟ و آیا همه رژیم های سیاسی عربی که در سال 2011 با پدیده انقلاب مواجه شدند، از مشکل سرکوب ساختاری به طور یکسان رنج می بردند؟ نتایج این تحقیق از طریق مقایسه شش کشور عربی در دوره زمانی 2005 تا 2010 با استفاده از روش تطبیقی و با کمک تکنیک اختلاف میل نشان می دهد که برخلاف تصور رایج، سرکوب ساختاری رژیم، شرط لازم برای وقوع واقعه انقلاب در کشورهای عربی نبوده است و همه رژیم هایی که به لحاظ ساختاری سرکوبگر بودند، الزاماً انقلاب را تجربه نکردند.و این نتیجه بر خلاف مدعای رایجی است که علت سرنگونی رژیم‌های عربی را اقتدارگرایی آنها می‌داند.

Repressive Nature of Political Rregimes and Revolutions: Comparative Study

Although most Arabic regimes that collapsed in 2011 due to massive popular protests were considered authoritarian and nonfree regimes in general and in total, but yet all nonfree regimes in the Middle East and North Africa, some of which are even in terms of indicators of structural repression suffered from serious problems, did not experience revolution and even durability protests and conflicts. The question is: what is the nature of the nonfree and repressive political regimes had impact on the revolution in Arabic countries in 2011? And Do all Arabic political regimes that suffered the problem of structural repression alike, faced with the phenomenon of revolution in 2011? This study by comparing six Arabic countries in the period 2005 to 2010 whit using comparative methods and with Mill difference techniques shows that contrary to popular perception, structural repression of the regime, has not been a necessary condition for revolution in Arabic countries and all structurally repressive regimes that does not experience the revolution. this result is contrary to the common claim that says the cause of the fall of authoritarian  Arabic regimes were their authoritarian.