نقد کتاب از اشارت‌‌های دریا: بوطیقای روایت در مثنوی

چکیده مثنوی‌پژوهی تا این اواخر، شامل کتاب‌‌ها و مقالاتی بود که از دریچۀ مباحث کلامی و شرح و حاشیه به بررسی مثنوی می‌پرداخت. دلیل آن نیز تعلیمی‌بودن این کتاب است؛ اما مدتی است که برخی از مثنوی‌پژوهان و محققان مرزهای مثنوی‌‌پژوهی را از مباحث کلامی پیش‌تر برده، به ساختار و روایت‌شناسی داستان‌‌های آن نیز توجه کرده‌‌اند؛ اشارت‌‌های دریا: بوطیقای روایت در مثنوی یکی از شناخته‌شده‌‌ترینِ این آثار است که می‌‌کوشد شیوۀ روایت منحصر به فرد مثنوی را به خوانندگان نشان دهد. با وجود تمام نوآوری‌‌های کتاب یاد شده، انتقاداتی نیز بدین کتاب وارد است: الف) انتخاب نادرست نظریۀ کتاب (ساختارگرایی و منطق مکالمۀ باختین)؛ ب) رویکرد ارزش‌‌مدارانه و نه انتقادی در برخی از فصول کتاب (به‌ویژه در فصل چهارم)؛ پ) پراکندگی و عدم انسجام مطالب.