farabi’s plato (افلاطون فارابی) بررسی و نقد خوانش اشتراوس از رساله فلسفه افلاطون نوشته ابونصر فارابی

فارابی در رساله فلسفه افلاطون سعادت انسان را در گرو علمی معین و سیره‌ای معین می‌داند. او این علم را فلسفه یا علم به جوهر تک‌تک همه موجودات  و آن سیره را سیاست یا پادشاهی معرفی می‌کند و در طی رساله  به امکان و راههای دستیابی به این علم و سیره می‌پردازد. اشتراوس از یک سو مسئله اصلی این رساله را  نسبت فلسفه با سیاست می‌داند و از سوی دیگر به‌دلیل قول به پنهان‌نگاری فارابی، وحدت فلسفه و سیاست را که در رساله به آن تصریح شده ظاهری و صرفا پوششی برای پنهان نمودن باور اصلی یعنی تمایز حقیقی فلسفه و سیاست می‌داند. او در تفسیر خود تنها نسبت فلسفه با سیاست را اتخاذ روشهایی توسط فیلسوف برای در‌امان ماندن از خطراتی می‌داند که از جانب اجتماع او را تهدید می‌کند. دو گونه اشکال به خوانش اشتراوس از رساله فارابی عبارتند از: اول اشکالات مبناییِ مسلم انگاشتن پنهان‌نگاری فارابی و اساس قرار دادن آن برای تفسیرِ متن و دوم طرح برخی بدخوانی‌ها از عبارات فارابی که از پیش‌فرض گرفتن تعارض فلسفه و دین و همچنین پنهان‌نگار بودن فارابی نشات می‌گیرد. نتیجه اینکه در تفسیر اشتراوس دشواریهای ذاتی فلسفه منحل شده و به دشواریهای زندگی در اجتماع سیاسی تقلیل یافته‌اند.

farabi’s plato a critique of strauss’s reading of abu nasr al-farabi’s treatise plato’s philosophy

in his treatise on plato’s philosophy, al-farabi says that in plato’s view, human perfection and happiness depend on a certain science and a particular way of life. this science is philosophy, and that way is politics or kingship. strauss, on the one hand, considers the main issue of this treatise to be the relation between philosophy and politics, and on the other hand, because he considered al-farabi, a secret writer, claims the unity of philosophy and politics, which is stated in the treatise, to be an exoteric teaching that hides his central and esoteric teaching, namely the proper distinction between philosophy and politics, and also principality of philosophy. he considers the only relationship between philosophy and politics to be the adoption of methods by the philosopher to stay safe from social and religious persecution. two types of errors in strauss’ reading of al-farabi’s treatise are: first, the fundamental errors of assuming al-farabi’s steganography as a given and making it the basis for interpreting the text, and second, the suggestion of some misreadings of al-farabi’s statements that stem from the assumption of a conflict between philosophy and religion and also al-farabi’s steganography. in strauss’s interpretation, the inherent difficulties of philosophy are dissolved and reduced to the difficulties of life in a political community.