بررسی و نقد کتاب نخبگان سیاسی پساانقلاب: تحلیل طبقاتی چرخش نخبگان در ایران

ساعی در کتاب خویش مدعی است که شواهد تجربی بر تراکم منابع قدرت در ایران دلالت دارد؛ بنابراین تلاش دارد تا توزیع تراکم قدرت در دولت‌های بعد از انقلاب را تبیین کند. ایشان مدعی است که تراکم قدرت به‌مثابه معلول، زیر مجموع ترکیب شروط علی طبقه اجتماعی نخبگان سیاسی و تجربه مناصب دارای قدرت در دیوان‌سالاری حکومتی است. وی با خودداری آگاهانه از سوابق پژوهش و با استفاده از رویکرد ترکیب‌گرایانه تحلیل متغیرمحور و موردمحور، تحقیق خود را به‌صورت تطبیقی و ناظر بر رابطه مجموعه‌ای به انجام می‌رساند.جدا از اعوجاجاتی که بر بخش نظری و روشی کتاب حاکم است، مهم‌ترین آسیب کتاب عدم توجه به تاریخ و روندهای منحصربه‌فرد ایران است. ایشان دقت نمی‌کند که چرخش نخبگان در نظام‌های سیاسی باثبات و مستحکم که دچار تلاطم و دگرگونی رادیکال، انقلابی و جنگ تحمیلی نشده‌اند، قابل کاربرد است؛ نه در مورد نظام سیاسی ایران که به علل و دلایلی موضوع مناسبی برای چرخش نخبگان نیست. برخلاف نظر ساعی، واقعیت این است که روحانیون در کابینه دولت‌ها حضور کمی دارند. فرمت رساله‌ای کتاب، اشکالات املایی (تایپی)، انشایی، نگارشی، صوری و شکلی و نام بی‌مسمای کتاب از آسیب‌های کتاب است.

reviewing and criticizing the book post-revolutionary political elites: a class analysis of elite turnover in iran

saei claims in his book that empirical evidence indicates the concentration of power sources in iran; therefore, he tries to explain the distribution of power concentration in post-revolution governments. he claims that the concentration of power as a disability is the combination of the social class conditions of the political elites and the experience of powerful positions in the government bureaucracy by consciously refraining from research records and using the combinational approach of variable-oriented and case-oriented analysis. he conducts his research in a comparative manner and observes the relationship of a set. there are many mistakes in the theoretical and methodological parts of the book. the most important drawbacks of the book is the lack of attention to the unique history and trends of iran. he does not pay attention to the fact that the circulation of elites is applicable in political systems that have not undergone radical, revolutionary, and war-imposed turmoil and transformation, and it is not appropriate in the case of iran. saei believes that the clerical stratum has a lot of power in the government. contrary to his opinion, the fact is that clerics have a small presence in government cabinets. the thesis format of the book, spelling (typography), composition, writing, appearance and shape problems, and inappropriate name of the book are some of the book’s disadvantages.