بررسی و نقد کتاب الفاظ و اشیا «باستان‌شناسی علوم انسانی»

الفاظ‌ واشیا: باستان‌شناسی علوم انسانی پنجمین و از مهم ترین آثار میشل فوکوست. هدف این مقاله بررسی و نقد کتاب الفاظ و اشیا: باستان‌شناسی علوم انسانی فوکو است. روش تحقیق در مقالۀ مزبور «روش تحلیل محتوای کیفی» و گردآوری اطلاعات با مطالعۀ اسنادی است. الفاظ ‌و اشیا درپی تحلیل باستان‌شناسانه‌ دانش و تحلیل اپیستمه است که آن را از رهگذر واکاوی دو گسست مهم در اپیستمه‌ فرهنگ غربی در سه قلمرو زبان، علوم طبیعی و اقتصاد بررسی می‌کند. کتاب هم به‌سبب وجه توصیفی نگاهِ باستان‌شناسانۀ فوکو و بی‌توجهی‌اش به امر علیّت و هم درپی تعارض رویکردی با جریان‌های فکری اصلی زمانه‌اش آماج انتقادها قرار گرفت. فوکو در آثار بعدی‌اش گرچه به «تبارشناسی» روی آورد، باستان‌شناسی را دگرگون و اصلاح کرد و کنار نگذاشت. اثر نخست، به‌ترجمه‌ یحیی امامی از انگلیسی، باعنوان نظم اشیا: دیرینه‌شناسی علوم انسانی و سپس به‌ترجمه‌ فاطمه ولیانی از فرانسوی، با‌عنوان الفاظ و اشیا: باستان‌شناسی علوم انسانی منتشر شد. ولیانی در انتقال به زبان مقصد موفق تر و در معادل‌گزینی‌ها دقیق‌ترست، اما برخی واژگان برگزیده‌ وی درمقایسه با امامی، در زبان فارسی چندان جاافتاده نیستند. مقاله ضمن نگاه انتقادی به الفاظ و اشیا، به نقد شکلی و محتوایی ترجمه نیز پرداخته است.

the critical review on the book the orde of things: an archeology of the human sciences by michel foucault

the order of things: an archeology of human sciences is the fifth and one of the most important works of michel foucault. the purpose of this article is to review and criticize the book. the research method in this article is qualitative content analysis and gathering information by documentary study . the order of things follows the archeological analysis of knowledge and the analysis of episteme, which examines it through the analysis of two important breaks in the episteme of western culture in the three realms of language, natural sciences and economics.  the book has been criticized both for its descriptive approach and for its  negligence of  causality and for its opposition to the mainstream thought of the time. although foucault turned to genealogy in his later works, he transformed and modified archeology and did not abandon it. the work was first translated from english to farsi by yahya emami, and then from french by fateme valiani. valiyani is more successful in translating into the target language and is more accurate in translating the equivalents, but some of her  chosen words are not so well established in the persian language compared to  emami. in addition to a critical view  of the book, the article also criticizes the form and content of the translation.