نقدی بر کتاب آتش اندر چنگ

دیوان خاقانی از دیرباز درمیان محققان و ادبیات‏شناسان به دشواری و دیریابی معروف بوده است. به همین دلیل، نسبت‏به دیگر آثار شاعران کلاسیک فارسی، بیش‏تر موردتوجه شارحان و محققان قرار گرفته و شرح‏های پُرتعدادی بر همه یا بخشی از آن نگاشته شده است. یکی از شرح‏هایی که بخشی از این دیوان را شرح ‏کرده کتابی است با نام آتش اندر چنگ. این کتاب را مهدی ماحوزی نوشته و انتشارات زوّار آن را در 340 صفحه منتشر کرده است. در این مقاله، این کتاب با نگاهی نقّادانه و علمی نقد و بررسی خواهد شد. توضیح این نکته لازم است که این مقاله به شیوۀ مطالعۀ کتاب‏خانه‏ای و مقایسۀ شروح منتشرشدۀ دیوان خاقانی نوشته شده است. در این مقاله، درباره‌ مطالبی ازجمله تعجیل در تهیه و انتشار کتاب، گزیده‏گزینی نادرست، ورود مطالب غیرمربوط به متن کتاب، و استفاده از آثار دیگران بدون ارجاع به آن آثار سخن گفته خواهد شد و درپایان به این نتیجه خواهیم ‏رسید که اشکالات و ناراستی‏های فراوانی به کتاب موردبحث وارد شده و ضروری است درخصوص اصلاع موارد یادشده اقدام شود.

a critique on the book “atash andar chang”

divan of kaqani has been famous among researchers and litterateurs for being difficult and rare since long ago; hence it has been noticed more by researchers and exegetes with respect to other classic persian poets’ literature. also, numerous exegeses have been written to the entire divan or to a portion of it. one of those exegeses interpreting a portion of this divan is a book named “atash andar chang”. this book is written by mahdi mahouzi and is published by zavvar publications in 340 pages. in this article, we are going to criticize this book in a scientific and critical way. moreover, we will discuss subjects such as the haste in preparing and publishing this book, incorrect extracting, the introduction of irrelevant subjects, and the use of others’ works without making reference to them. in conclusion, we get the result that the book under debate is one of the weak and unscientific works and it is necessary to take action to amend the mentioned items.