ارزیابی فرهنگی یک مجموعه کتاب فارسی بیاموزیم و یک مجموعه کتاب تاپ ناچ (top notch) به ‌عنوان زبان خارجی: براساس الگوی جامع هاتِس

با توجه به نقش فرهنگ در آموزش زبان دوم/خارجی، پرداختن به محتوای فرهنگی کتاب‌های آموزش زبان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، چگونگی نمود موضوعات فرهنگی در دو مجموعه فارسی بیاموزیم و تاپ ناچ  (top notch) براساس الگو و فهرستگان 20 پرسشی فرهنگی هاتِس (hatoss, 2004) که دربردارنده طیف گسترده ای از موضوعات فرهنگی است بررسی شد. نتایج نشان می‌دهد که مجموعه تاپ ناچ  در معرفی موارد مرتبط با تکثرگرائی فرهنگی، ارائه فرهنگ به صورت پویا، به روز بودن فرهنگ زبان مقصد، آموزش صریح و مستقیم مسائل فرهنگی و دعوت زبان‌آموزان به اندیشیدن در مسائل فرهنگی بهتر از مجموعه فارسی بیاموزیم عمل کرده است. به علاوه، دو مجموعه در پرداختن به توانش کاربردی و ارتباطات غیرکلامی، نمادشناسی، فرهنگ ظاهری و ژرف و نپرداختن به مسائل انتزاعی عملکرد مطلوبی داشته‌اند اما در بحث آموزش مسائل فرهنگی به صورت تجربی عملکرد ضعیفی از خود نشان داده‌اند. در مقابل، در مقایسه با مجموعه تاپ ناچ، مجموعه فارسی بیاموزیم توجه مناسبی به معرفی فرهنگ کلان داشته است.  و در نهایت این‌که در حوزه ارتباطات بینافرهنگی، مجموعه تاپ ناچ با توجه به معرفی فرهنگ‌های مختلف، موفق‌تر از مجموعه فارسی بیاموزیم عمل کرده است.

cultural evaluation of “let’s learn persian” and “top notch” series as a foreign language: based on hatoss’ comprehensive model

given the role culture plays in second/foreign language learning, paying attention to cultural content in language teaching textbooks is of great importance. in the current study, using qualitative content analysis, the way cultural issues are presented in the first three volumes of the two series of let’s learn persian and top notch was evaluated based on 20 questions in hatoss’ cultural model. the findings indicate that “top notch” series showed a better performance than “let’s learn persian” series in reflecting cultural pluralism, cultural dynamicity, up-to-date cultural norms, explicit and direct teaching of cultural norms, and inviting l2 learners to ponder over cultural norms. moreover, issues like pragmatic competence, non-linguistic inputs, semiotics, and deep and surface culture were similarly treated in the two series. besides, abstract cultural issues were not dealt with in the two series and the prevalent teaching method was cognitive than experiential. and finally, given the introduction of different cultures, intercultural communications are mirrored more in “top notch” than “let’s learn persian”.