نقدی بر کتاب women in mongol iran: the khatuns, 1206-1335 (زنان در ایران روزگار مغول: خاتون‌ها، 1206- 1335م)

پژوهش دربارۀ وضعیت زنان در روزگار مغول، به‌دلیل دیدگاه متفاوتی که مغول‌ها به جایگاه زنان در سیاست و جامعه داشتند، از زمینه‌های پژوهشی مهم در تاریخ ایران است که توجه برخی از پژوهش‌گران را به‌خود اختصاص داده است. باوجود اهمیت این عرصه در مقایسه با حوزه‌های دیگر، شمار اندکی از پژوهش‌های منسجم و مسئله‌محور در این زمینه انجام ‌شده و انتشار یافته است. از‌این‌رو، انتشار کتاب زنان در ایران روزگار مغول، که دراصل رسالۀ دکتری نویسندۀ آن بوده، سزاوار معرفی، بررسی، و ارزیابی است. مدعای نویسنده آن است که درپی کمبود پژوهش‌های «ژرف» در این زمینۀ پراهمیت به آن روی‌ آورده و ازاین‌رو این مقاله درپی ارزیابی تحقق این هدف در این کتاب است. نوشتار حاضر به‌روش توصیفی تحلیلی و با رویکردی انتقادی به این پرسش می‌پردازد: دستاوردهای نویسنده تا چه اندازه‌ توانسته است به درک بنیادی و ژرف دربارۀ زنان در ایران دورۀ مغول دست یابد؟ چنین می‌نماید که نویسنده در دست‌یابی به هدف‌های مشخص خود موفق بوده و گذشته از برخی موارد محتوایی و شکلی، دستاورد و بنیادی استوار را برای پژوهش‌های بیش‌تر در این زمینه فراهم کرده است.