نقد و بررسی کتاب تاریخ اندیشۀ ایرانی؛ اندیشه، فرهنگ و آیین ایرانیان در عهد باستان

کتاب تاریخ اندیشۀ ایرانی؛ اندیشه، فرهنگ و آیین ایرانیان در عهد باستان نوشتۀ آذرمیدخت فرهیخته‌والا را نشرنامۀ فردوسی به‌زیور طبع آراسته است. این مکتوب از معدود آثاری است که سعی داشته است که تاریخ اندیشه را در ایران باستان بنگارد. کوشش بنیادین و اساسی نویسنده «گردآوری و تدوین مجموعۀ گزارش‌ها و اطلاعات پراکنده از فرهنگ، اندیشه، و جهان‌بینی انسان عهد باستان ایران» بوده است. نگارنده هم‌چنین در این کتاب سعی داشته است تا با اتکا به «درست‌ترین داده‌ها» از منابع مکتوب به گردآوری و تدوین مجموعۀ گزارش‌ها و اطلاعات پراکنده از فرهنگ، اندیشه، و جهان‌بینی انسان و جامعۀ عهد باستان ایران بپردازد. هدف مقالۀ حاضر نقد و بررسی کتاب مذکور از نظر ابعاد گوناگون صوری، ساختاری، محتوایی، و روش‌شناختی است. بنابراین، به‌جهت دست‌یابی بدین مهم، از شیوۀ نقد و بررسی براساس «اصول راه‌نمای تهیۀ مقالات نقد نشریۀ علمی  پژوهشی پژوهش‌نامۀ انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی» بهره گرفته شده است. پرسش بنیادین این پژ‌وهش آن است که نویسنده تا چه میزان در رسیدن به اهداف مذکور موفق عمل کرده است. روش این پژ‌وهش توصیفی  تحلیلی و با رویکرد انتقادی است.