نقد و بررسی کتاب نگرشی انتقادی به توسعۀ جماعت‌محور

مسئلة توسعه همواره از موضوعات مهم برای محققان حوزه‌‌های مختلف علوم اجتماعی بوده است. در این چهارچوب، کتاب نگرشی انتقادی به توسعة جماعت‌‌محور، نوشتة مارگارت لدویت، ازجمله‌‌ آثار برجسته در حوزۀ «جامعه‌‌شناسی توسعه» محسوب می‌‌شود. لدویت، که از محققان برجستة حوزة ‌اندیشۀ جماعت‌‌گرایی و عدالت اجتماعی است، در این اثر، به بازاندیشی توسعة جماعت‌‌محور پرداخته است. لدویت هم بر تحولات عینی در جوامع غربی، مانند انگلستان، در بستر جهانی‌‌سازی توجه کرده و هم بر دو نقطة عطف فلسفی قرن بیستم، یعنی پائولو فریره (فیلسوف برزیلی) و آنتونیو گرامشی (فیلسوف ایتالیایی) تمرکز نموده است. به‌نظر لدویت، توسعۀ جماعت‌‌محور مستلزم پویشی میان نظریه و روش است و مجموعه‌دانشی بنا می‌‌نهد که بر عدالت، برابری، و دموکراسی استوار می‌‌شود. هدف لدویت فقط شناختن جهان نیست، بلکه به‌کارگیری آن شناخت برای به‌بارنشاندن تحول است. به‌نظر می‌رسد پیوند نظریه و عمل برای تحول از نوآوری‌‌های لدویت در این اثر است. هدف این مقاله این است که ضمن معرفی اثر مذکور، نقد و ارزیابی آن به دو صورت شکلی و محتوایی و معطوف به جامعة ایرانی بررسی شود.

A Critique on the Book A Critical Approach to Community-Based Development

The Problem of Development has always been a topic of discussion for researchers and thinkers in various fields of social sciences. In this framework, “Critical Approach to CommunityBased Development” is one of the leading works in the field of sociology of development, written by Margaret Ledwith.  Ledwith is a researcher in the field of communitarianism and social justice, which in this work examines the development of communitybased. She has focused both on objective developments in Western societies such as England in the context of globalization and on two philosophical turning points of the twentieth century: the Brazilian philosopher Paolo Freire and the Italian philosopher Antonio Gramsci. According to Ledwith, communitybased development requires a search between theory and method. According to him, communitybased development forms the knowledge that is based on justice, equality, and democracy. It seems that the connection between theory and practice for change is one of the innovations of Ledwith in this work. The purpose of this article is to introduce the mentioned work, critique and evaluate it in both form and content and focus on Iranian society.