نقدی بر روش‌شناسی کتاب پیکر انسان در هنر اسلامی میراث گذشته و تحولات پس از اسلام

در شرایطی که مطالعات هنر اسلامی در بررسی تصویر انسان غنای چندانی ندارد، کتاب ایوا بئر با عنوان پیکر انسان در هنر اسلامی میراث گذشته و تحولات پس از اسلام در زمرۀ کتب منحصربه‌فرد در این زمینه محسوب می‌شود. نویسنده در این کتاب به بررسی تصویر انسان در هنر اعراب، ایران، گورکانیان، و عثمانی می‌پردازد. او که سال‌ها صاحب کرسی تدریس و سرپرست موزۀ هنر اسلامی بود، کتاب مذکور را در سال 2004 به‌رشتۀ تحریر درآورد. بااین‌که تلاش نویسنده در جمع‌آوری داده‌های تحقیق ستودنی است، بر نحوۀ پژوهش و مباحث روش‌شناسی کتاب نقدهایی وارد است. نقصان در روش‌شناسی کتاب منجر شده است که باوجود نوآورانه‌بودن تحقیق، فرایند ارتباط بین کتاب و خواننده بارها دچار گسست شود. از برایند نحوۀ ارائۀ مطالب، می‌توان کتاب را ذیل رویکرد تاریخی‌نگری جای داد. از نظر نویسندگان، نادیده‌گرفتن «تفسیر»، به‌عنوان مهم‌ترین بخش روش‌شناسی تاریخی‌نگر، خلل‌های موجود را رقم زده است. بر این اساس، نویسندگان مقالۀ حاضر کوشش می‌کنند تا ضمن بررسی و شرح نواقص روش‌شناسی کتاب، پیش‌نهاد‌هایی را به‌منظور رفع آن‌ها ارائه دهند.

A Critique of the Methodology on the Book The Human Body in Islamic Art Past Heritage and Post-Islamic Developments

While the study of Islamic art is not very rich in the study of the human image, Eva Beer’s book &The Human Body in the Islamic Art of the Past Heritage and PostIslamic Developments& is one of the only books in this field. In this book, the author examines the human image in the art of Arabs, Iranians, Gurkhas, and Ottomans. He has been a lecturer at the Museum of Islamic Art for many years and wrote the book in 2004. Although the author’s efforts to collect research data are commendable, there are criticisms of the way research and methodological issues in the book are handled. Deficiencies in book methodology have led to the breakdown of communication between the book and the reader, despite the novelty of the research. The present article attempts to examine and explain the shortcomings of the methodology of the book and provide suggestions for their solution.