بررسی کتاب سینمای صامت

تاریخ سینمای صامت از یک جنبه کارنامۀ تلاش‌ها، رنج‌ها، پیروزی‌ها، و شکست‌هایی است که برای به‎ثمررسیدن آن‌چه امروز تحت عنوان سینما و قواعدش می‌شناسیم موثر و اساسی بوده است و از جنبۀ دیگر داستان روایت‌هایی است که به‌مرور زمان و با کشف ابعاد نادیدۀ آن سال‌ها به‌مرور صیقل خورده‌اند و درک ما را در این حوزه وسعت داده‌اند. کتاب سینمای صامت، ترکیبی از دو کتاب مجزای لیام اولیری و پل شرودر رودریگث، روایتی مختصر و فشرده از آن سال‌های اولیه است. کتاب اول، که متعلق به لیام اولیری است، به تاریخ سینمای صامت در غرب و کتاب دوم، به‌قلم پل رودریگث، به تاریخ سینمای صامت در آمریکای لاتین اختصاص دارد. در این متن سعی شده است تا با نگاهی به حذفیات و کاستی‌های کتاب در نسخۀ فارسی نشان داده شود که چه بخش‌هایی از آن برای کتاب‌خوان امروزی تکراری، نابسنده، و چه قسمت‌هایی مفید، تازه، و آگاهی‌بخش است.

A Critique on the Book Silent Cinema by Liam O’Leary, Paul A. Schroeder Rodriguez, translated by Majid Mostafavi

The history of silent cinema is, in one sense, a record of the struggles, sufferings, victories, and failures that have been instrumental in achieving what we know today as cinema and its rules and attributes. It is also about the historical narratives that have been polished and expanded our understanding of the silent era over time. This book is a combination of two separate books by Liam Olieri and Paul Schroder Rodriguez, a concise, compelling narrative of those early years. The first book, by Liam Olivier, is dedicated to the history of silent cinema in Western countries, and the second, written by Paul Rodrigues, analyses the history of that time in Latin America. This article attempts to look at the omissions and shortcomings of the book in the Persian version to show which parts of it are repetitive and inconsistent and which ones are useful, fresh, and informative for readers.