تحلیلی بر نگرش مدرسان زبان فارسی به ارائۀ بازخورد تصحیحی ‌شفاهی در کلاس درس

باتوجه‌به نقش مهم بازخوردهای تصحیحی شفاهی در پیشرفت یادگیری زبان و فقدان پژوهش کافی درخصوص نگرش مدرسان زبان، به‌خصوص مدرسان زبان فارسی، به ارائۀ بازخورد تصحیحی شفاهی، هدفِ پژوهش حاضر بررسی، تحلیل، و نقد نگرش مدرسان زبان فارسی به ارائۀ بازخورد شفاهی و نیز بررسی عملکرد آن‌ها در کلاس است. بدین منظور، پانزده مدرس زبان فارسی از میان مدرسان زبان فارسی به ‌غیرفارسی‌زبانان انتخاب شدند و به پرسش‌نامۀ مورداستفاده پاسخ دادند. این پرسش‌نامه بیست سوال بسته‌پاسخ در مقیاس لیکرت پنج‌گزینه‌ای و سوالات بازپاسخ بود. نتایج تحلیل داده‌های کمی و کیفی نشان داد که مدرسان زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان نگرش مثبتی درقبال بازخوردهای تصحیحی شفاهی دارند و بیش‌ترین فراوانی از نظر نوع بازخوردها در کلاس راه‌برد فراخوانی و کم‌ترین فراوانی تکرار درخواست روشن‌سازی و فرازبانی است. می‌توان نتیجه گرفت که نگرش مثبت مدرسان زبان فارسی به بازخورد تصحیحی ‌شفاهی باعث شده است که استفاده از آن در عملکردشان نیز آشکار شود. هم‌چنین، می‌توان ادعا کرد که مدرسان زبان فارسی از طیف متنوعی از بازخوردها استفاده می‌کنند، ولی بازخورد فراخوانی بسامد بالاتری دارد. نتایج این پژوهش می‌تواند به‌ کمک مدرسان زبان فارسی، پژوهش‌گران این حوزه، و نیز طراحان دوره‌های تربیت‌مدرس زبان فارسی آید.

An Investigation into Persian Language Teachers’ Attitude toward Oral Corrective Feedback in Classroom

Given the important role of oral corrective feedback (OCF) in developing language learning and due to the fact that no study has ever investigated Persian language teachers’ attitude toward providing oral corrective feedback, the purpose of the present study was to investigate and critically analyze the attitude and performance of Persian language teachers while providing OCF. To this end, 15 Persian language teachers were selected and given a questionnaire to complete. The questionnaire included both 5point Likert scale and openended items. The findings revealed that Persian language teachers had a positive attitude toward OCF and that elicitation feedback was the most frequently used type of OCF, while repetition, clarification request and metalinguistic feedback were observed to be the least frequently used type of feedback. It can be concluded that Persian language teachers’ positive attitude toward OCF resulted in the effective use of feedback in the process of Persian language teaching. It can also be claimed that Persian language teachers made use of a variety of feedback types; the most frequent of all was elicitation feedback. The findings of this study have implications for Persian language teachers, researchers, and teacher educators.