روش فوکو به‌مثابۀ سوژه‌شدن و توسعۀ زیستی درون‌ماندگار نقد و بررسی کتاب تبارشناسی خاکستری است: تاملاتی دربارۀ روش فوکو

دغدغۀ اصلی این نوشتار مقابله با عقلانیت حاکم بر علوم انسانی است که تالیفات و کلاس‌های درس «فوکوی بی‌خطر و به‌هنگام» را ممکن می‌کند، عقلانیتی که فوکو را برای بازتولید روابط استاد دانشجویی و نگارش رساله‌ها و کتب علمی از آنِ خود کرده است. طبق این عقلانیت، ابتدا فوکو دوره‌بندی می‌شود و سپس این دوره‌ها توسط استادی تدریس می‌شوند که به‌منزلۀ سوژه روبه‌روی ابژۀ فوکو قرار گرفته است و شیوۀ ارجاعات علمی را به‌طور دقیقی رعایت می‌کند؛ درحالی‌که فوکوی حقیقی (حقیت نه‌ به‌معنای ارجاعات دقیق سوژه به ابژۀ آثار فوکو) فوکوی نابه‌هنگامی است که در زمانِ حال زیستی درون‌ماندگار را توسعه می‌دهد. بنابراین، برای مقابله با فوکوی دانشگاهی‌شده باید خوانشی از فوکو ارائه داد که دارای هیچ دوره‌بندی‌ای نیست (حتی نباید دوره‌ها را مرتبط با یک‌دیگر فهم کرد)‌، زیرا این دوره‌بندی‌کردن‌ها فضا را برای به‌تسخیر درآورده‌شدنِ فوکو توسط نیروهای عقلانیت دانشگاهی فراهم می‌کند. درنتیجه، باید روش فوکو را سوژه‌شدن و تولید مدام امر نابه‌هنگام دانست که سوژه‌منقادسازی‌های دانش و روابط قدرت درون‌ماندگارِ سوژه به‌مثابۀ زیستی درون‌ماندگارند.

Foucault’s Method as Subjectification and Developing of an Immanent Life Review of the book Genealogy is Gray: Reflections on Foucault’s Method

The main concern of this paper is to counter the ruling rationality of the humanities, which makes writings and classrooms of “Riskless and timely Foucault”. The rationality that has appropriated Foucault to reproduce the studentteacher relationship and write treatises and scientific books. According to this rationality, first, Foucault is Periodize, and then these periods are taught by a professor who, as a subject, is confronted with Foucault’s object and strictly observes the method of scientific references while truth Foucault (Truth does not mean the exact references of the subject to the object of Foucault’s works) is an untimely Foucault that develops an immanent life in the present. Therefore, in order to counter the academic Foucault, it is necessary to provide a reading of the Foucault that has no Periodization (One should not even understand the periods in relation to each other) because these Periodizations make it possible that Foucault can be conquered by the forces of academic rationality. As a result, Foucault’s method should be considered as a subjectification and continuous production of the untimely, whereby the subjugation of knowledge and relations of power are immanent subjects as an immanent life.