رویکردی انتقادی به سرفصل‌های مربوط به نگارش و ویرایش در برنامه‌ درسی دوره‌ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی

این پژوهش به بررسی کارآمدی سرفصل دروس «آیین نگارش و ویرایش» و «کارگاه ویراستاری (1) و (2)» در برنامه‌ درسی مقطع کارشناسی زبان و ادبیات فارسی نظر دارد. این دروس در برنامه‌ درسی مدنظر جنبه‌ کاربردی دارند و با تقویت مهارت‌های نویسندگیِ فراگیران، زمینه‌های شغلی آن‌ها را در جامعه فراهم می‌کنند. در پژوهش پیشِ‌رو، این دروس باتوجه‌به شاخص‌های شورای برنامه‌ریزی آموزش عالی بررسی می‌شوند. نتایج این بررسی نشان می‌دهد برنامه‌های موجود کاستی‌ها و مشکلاتی دارند. بی‌توجهی به پیش‌نیازهای لازم و هم‌پوشانی دروس باعث شده است که ساختار کلان سرفصل‌ها تناسب لازم را نداشته باشد. علاوه‌براین، در سرفصل این دروس بر فعالیت‌های یادگیری پرورش‌دهنده‌ خلاقیت تاکیدی نشده است. بی‌توجهی به سندها و برنامه‌های راه‌بردی ازجمله نقش نظارتی فرهنگستان زبان و ادب فارسی از دیگر مشکلات آن‌هاست. در تعیین اهداف و مباحث سرفصل نیز به زمینه‌های شغلی و حرفه‌ای و چگونگی ورود فراگیران به آن توجه نشده است. بررسی روزآمدی منابع و مباحث هم نشان می‌دهد که، ضمن بی‌توجهی به منابع و مباحث روز، اشکال‌های ساختاری، محتوایی، و زبانی در منابع معرفی‌شده وجود دارد و منابع موجود به بازنگری نیاز دارند تا بتوانند، ضمن آموزش کارآمد، الگوی زبانی مناسبی برای فراگیران باشند.

A Critical Approach to the Headlines and Sources of “Writing and Editing Styles” and “Editing Workshop” (1) and (2) Lessons in Bachelor Course of Persian Language and Literature

The present study investigates the effectiveness of the headlines of such lessons as “writing and editing styles” and “editing workshop” (1) and (2) in curricula presented in BA course of Persian language and literature. These are amongst the most applied lessons in the Persian language and literature major that, while they improve the writing skills of the university students, they prepare them for fitting new occupational grounds whereas it seems according to the indices set by the lesson planning council that these lessens need revisions. The present study considers the indices proposed by the supreme lesson planning council to criticize and investigate the aforesaid lessons. The indices are: being uptodate and responsive to the society needs, setting the ground for the emergence of the creativities, being in proportion to the program’s components, being coordinated with the strategic documents and plans, and being attentive to the real nature of the course. The study results indicated that these indices have not been correctly observed in the codification of the curriculum, and the existent programs have shortfalls and problems. No attention has been paid to the prerequisites, and the lessons have overlaps, and this has caused the macrostructure of the headlines to lack the required proportion. Moreover, no emphasis has been made on the learning activities contributing to the fostering of creativity. Another problem of the lessons is lack of attention paid to the strategic documents and programs, including the supervisory role of the Persian language and literature academy, and there is also no attention paid to the materials and contents of headlines to the enactments by the academy, including Persian writing styles, word choice, etc. Investigation of the materials and topics in terms of newness and being uptodate is reflective of the structural, contentrelated, and lingual problems of the introduced materials in terms of not being recent; hence, a need is felt for revision of the existing headlines and materials.