نقد کتاب فلسفۀ علوم اجتماعی؛ به‌سوی پراگماتیسم

پاتریک برت بر این باور است که پراگماتیسم باوجود ظرفیت‌های فراوانی که در گسترۀ فلسفۀ علوم اجتماعی دارد، هنوز جایگاه شایستۀ خود را نیافته است؛ زیرا فیلسوفان علوم اجتماعی آن‌گونه‌که باید به آن توجه نکرده‌اند. او معتقد است، می‌توان به‌خوبی از پراگماتیسم در این عرصه بهره برد و به‌کمک آن افق‌های تازه‌ای پیش‌ِروی علوم اجتماعی گشود. او در کتاب فلسفۀ علوم اجتماعی؛ به‌سوی پراگماتیسم، مبتنی‌‌بر نقدهایی که به علوم اجتماعی و فلسفۀ علوم اجتماعی وارد می‌کند، مدعی است یکی از دو هدف اصلی‌اش در این کتاب بسط ره‌یافتی جدید در فلسفۀ علوم اجتماعی به‌کمک پراگماتیسم است. هدف این مقاله بررسی این ادعاست، اما پیش از نقد محتوایی این اثر نگاهی گذرا به فصل‌های کتاب و نقد ساختار و متن ترجمۀ فارسی کتاب ضروری است. در آخرین گام و در نقد محتوایی و بررسی دقیق مدعای نویسنده به این نتیجه رسیدیم که دستاورد کتاب فاصلۀ معناداری با ادعای نویسنده دارد و گفته‌های او با آن‌چه هرمنوتیک‌ها، تفسیرگرایان، ابزارگرایان، و پیروان مکتب انتقادی گفته‌اند تفاوت چندانی ندارد و حرف چندان تازه‌ای به آن‌ها نیفزوده و راه جدیدی پیشِ‌ پای علوم اجتماعی نگشوده است.

A Critique of the Philosophy of Social Sciences: Towards Pragmatism

Patrick Baert believes that although there are many capabilities in the field of philosophy of social sciences, pragmatism has not come to its proper place yet due to lack of enough attention on behalf of philosophers. He believes that pragmatism can be used properly in this field, and new prospects in social sciences may be discovered by its assistance. In his Philosophy of the Social Sciences: Towards Pragmatism and due to his criticisms on social sciences and philosophy of social sciences, Baert claims that one of his purposes in the book is to develop a new approach in philosophy of social sciences employing pragmatism. This article is going to explore his claim; before discussing the content, it has scanned all the chapters and analyzed Persian structure and translation of the book. At last and through content review and scrutiny of author’s claim it is concluded the book achievement is far from author’s assertion and his suggestions have no meaningful difference with expressions of hermeneutics, interpreters, instrumentalists, and followers of critical school and Baert have innovated nothing new and commenced no novel path for social sciences.