نقدی بر کتاب decline and fall of the sasanian empire: the sasanian –parthian confederacy and the arab conquest of iran زوال و فروپاشی شاهنشاهی ساسانی: اتحادیۀ ساسانی پارتی و فتح ایران به‌دست عرب‌ها

مورخان و پژوهش‌گران درخصوص شکست ساسانیان از عرب‌ها به دلایل زیادی اشاره کرده‌اند. در سال 2008، پروانه پورشریعتی با انتشار کتاب زوال و فروپاشی شاهنشاهی ساسانی: اتحادیۀ ساسانی پارتی و فتح ایران به‌دست عرب‌ها جانی تازه به این موضوع بخشید. او با یک روش‌شناسی بدیع و کم‌سابقه روایتی تازه و نادر از مسئلۀ سقوط ساسانیان ارائه کرد. با تجزیه و تحلیل منابع مکتوب و شواهد باستان‌شناسی، پورشریعتی به این [نکته] اذعان دارد که حکومت ساسانی متشکل از اتحادیۀ ساسانی پارتی بود و با حمایت‌نکردن خاندان‌های پارتی از ساسانیان، عرب‌ها موفق شدند در قرن هفتم میلادی به عمر حکومت ساسانی پایان دهند. از نواقص و کاستی‌های این اثر پذیرش برخی روایت‌ها و تفسیرها به‌صورت غیرانتقادی، توجه‌نکردن به تاثیر واپسین جنگ ساسانیان با رومیان و تاثیر آن در زوال این سلسله، تحلیل‌نکردن درست شواهد باستان‌شناسی، و از‌همه‌مهم‌تر، بی‌توجهی به بحران‌های محیطی و آسیب شدید نظام آب‌یاری سرزمین میان‌رودان در اواخر دورۀ ساسانی است که نگارنده در نوشتار پیش‌رو سعی در بررسی آن‌ها دارد و با درنظرگرفتن موارد ذکرشده این اثر را ارزیابی خواهد کرد.

A Critique of the BookDecline and Fall of the Sasanian Empire: The Sasanian–Parthian Confederacy and the Arab Conquest of Iran

Historians and scholars have cited many reasons for Sasanian’s defeat by the Arab. In 2008, Parvaneh Pourshariati revived this topic by publishing the book Decline and Fall of the Sasanian Empire: The Sasanian–Parthian Confederacy and the Arab Conquest of Iran. With an innovative and rare methodology, she presented a new and rare narrative of the fall of the Sasanian. Analyzing written sources and archaeological evidence, Pourshariati acknowledges that the Sasanian kingdom consisted of the SasanianParthian confederacy and by not supporting the Sasanian on behalf of Parthian dynasties, the Arab succeeded to come to an end the Sasanian kingdom. Some of the shortcomings of the book are the acceptance of some narratives and interpretations uncritically, the lack of attention to the final impact of the Sasanian’s war with the Romans and its impact on the decline of this dynasty, the lack of proper analysis of archaeological evidence, and most importantly, little attention to environmental disasters and severe damage to the irrigation system of Mesopotamia at the end of the Sasanian epoch. The following article tries to examine these shortcomings and will evaluate the book in light of the mentioned cases.