آسیب‌شناسی ریزش دانشجو در رشته زبان و ادبیات عربی (تمایز در افق زیست‌‌جهان)

آسیب‌‌شناسی رشته‌‌های آموزشی از رسالت‌‌های تربیت‌‌یافتگان در هر سیستم آموزشی است و این مهم جز با نگرشی انتقادی و برمبنای فاصله‌‌گیری نقادانه از آن نظام دانایی محقق نمی‌‌شود. در این میان، رشته زبان و ادبیات عربی نیز از این قاعده مستثنا نیست و آسیب‌‌ها و ضعف‌‌های ساختار آموزشی آن موجب بی‌‌علاقگی و ریزش کمی و کیفی دانشجویان و تاحدودی استادان شده است. محور اصلی این نوشتار مفهوم «زیست‌جهان» از ادموند هوسرل، پایه‌گذار‌ روش پدیدارشناسی، است. زیست‌جهان زندگی واقعی مشترک سوژه‌‌های انسانی است که بایستی برمبنای آن دانش انسانی صورت‌‌بندی شود و انگاره «زیست دانش» مبنا قرار گیرد. جستار زیر می‌‌کوشد تا با‌تکیه‌بر مفهوم «زیست‌‌جهان» به تحلیل و توصیف این مسئله بپردازد که آسیب ریزش دانشجویان در رشته زبان و ادبیات عربی ناشی از تمایز در افق زیست‌‌جهانی است. یعنی آگاهی، درک، و دریافت تحصیل‌‌کنندگان در این رشته با آگاهی و درک و دریافت زیست‌‌جهان معاصر وجوه تمایز و افتراق بنیادین دارد و از‌این‌روست که با آن نوع دانش، امکان ادراک، تعامل، و هم‌ذات‌‌پنداری با جهان واقع زندگی برای آنان مفقود می‌‌شود. از نتایج این نوشتار تبیین تمایزات اساسی میان زیست‌‌جهان حاکم بر رشته زبان و ادب عربی و زیست‌‌جهانی است که در آن زندگی می‌‌کنیم تا بدین وسیله آسیبی که در بنیاد آگاهی ریشه دارد، فهم شود و در حل آن اقدامات و اصلاحاتی انجام گیرد. ازجمله این اصلاحات گشودن افقی درراستای بینارشته‌‌ای‌شدن آموزش در این رشته است که مطالعات امروزین بسیار بر آن تاکید می‌‌نهد.

Pathology of Student Fall in Arabic Language and Literature (Differentiation in the Lifeworld Horizons)

The pathology of various academic disciplines is one of the missions of the educated in any educational system, and its importance is not realized except with a critical attitude and based on the critical look of that knowledge system. So, Arabic language and literature is no exception in this regard and the damage and weaknesses in its educational structure have caused uncertainty and quantitative and qualitative loss of students and to some extent, professors. The centerpiece of this essay is the concept of the "world Life" of Edmund Husserl, the founder of the phenomenological method. The worldlife is the real life of human subjects, which should be based on human knowledge, and the basis of “knowledgeLife”. The following attempt tries to analyze and describe the problem of the loss of students in Arabic language and literature due to the distinction in the lifeworld horizons, based on the theoretical achievements of Edward Husserl’s phenomenological philosopher. That is, awareness and understanding of the educators in this field with the knowledge and understanding of the contemporary world environment have the fundamentals of distinction and differentiation. It is also due to the fact that with that kind of knowledge, the possibility of perceiving, interacting, and identifying with the real world of life is lost to them. From the results of this paper, there is the explanation of basic distinction between the lifeworld governing the discipline of Arabic language and literature and the lifeworld in which we live. In this way the harm that is rooted in the foundation of consciousness is understood, and actions are taken to resolve and reform it. Among these reforms, there is a horizontal opening in the direction to intercourse of the education of academic achievement in this field, which modern studies emphasize.